59) هنگامى که قومش باز آمدند و بت ها را شکسته دیدند، از روى تأسف گفتند: چه کسى با معبودان ما چنین کرده است ؟ قطعاً او از ستمکاران است.

60) گفتند: شنیده ایم جوانى که به او ابراهیم گفته مى شود، از آنها به بدى یاد مى کند.

61) گفتند: او را در نقطه اى نزدیک بتخانه در برابر چشم مردم احضار کنید، باشد که آنان گواهى دهند که او از معبودان به بدى یاد کرده است.

62) ابراهیم را احضار کردند و به او گفتند: اى ابراهیم، آیا تو با معبودان ما چنین کرده اى ؟

63) ابراهیم گفت: بلکه شواهد نشان مى دهد که این بزرگشان چنین کرده است; اگر قدرت سخن گفتن دارند، از خودشان بپرسید که چه کسى آنها را خرد کرده است.

64) بت پرستان به خود آمدند و دریافتند که معبودانشان فاقد شعورند و بر هیچ کارى قدرت ندارند; با خود گفتند: تردیدى نیست که شما خود ستمکارید که این گونه موجودات را مى پرستید، نه ابراهیم که از آنها تبرّى مى جوید.

65) ولى چیزى نگذشت که به جایگاه نخست خویش بازگشتند ( خود را برحق و ابراهیم را ستمگر شمردند ) و گفتند: اى ابراهیم، تو خوب مى دانى که اینها سخن نمى گویند; پس تو آنها را خرد کرده اى.

66) ابراهیم گفت: اینک آیا به جاى خدا چیزهایى را مى پرستید که اندک سودى به شما نمى بخشند، و اگر عبادتشان را ترک کنید کمترین گزندى به شما نمى رسانند ؟

67) اف بر شما و بر آنچه به جاى خدا مى پرستید. آیا تعقل نمى کنید ؟

68) گفتند: اگر کارى مى کنید، ابراهیم را بسوزانید و معبودانتان را یارى کنید.

69) پس او را به آتش افکندند و ما به آتش گفتیم: اى آتش، بر ابراهیم سرد و سلامت باش.

70) و خواستند درباره او مکرى کنند و نورش را خاموش سازند، ولى ما او را رهایى بخشیدیم و آنان را زیانکارترین مردم قرار دادیم.

71) و او و لوط را از چنگال بت پرستان رهانیدیم و آن دو را به سرزمین شام که در آن براى همگان برکت قرار داده ایم رسانده ایم.

72) و اسحاق و یعقوب را به عنوان عطیّه اى به او بخشیدیم و همه را شایسته گردانیدیم.