71) برادران یوسف روى به آنان کردند و گفتند: چه گم کرده اید ؟

72) گفتند: جام پادشاه را گم کرده ایم، و یوسف گفت: هرکه آن را بیابد و نزد ما بیاورد، مزدش یک بارِ شتر آذوقه است و من خود ضامن آنم.

73) گفتند: به خدا سوگند، شما قبلاً از کار ما جویا شدید و دانستید که ما به این سرزمین نیامده ایم براى این که تباهى کنیم و ما هرگز دزد نبوده ایم.

74) گفتند: اگر شما دروغ گفته باشید و دزد در میان شما باشد، کیفر او چیست ؟

75) گفتند: کیفر سرقت این است که هر کس جام پادشاه در بار او پیدا شود، خودش کیفر آن است که به بردگى صاحب کالا درمى آید. ما بدین سان ستمکاران ( سارقان ) را کیفر مى دهیم.

76) پس از تعیین کیفر سرقت، ]یوسف[ بازرسى بارهاى آنان را پیش از بازرسى بار برادرش آغاز کرد، آن گاه جام را از ظرف برادرش بنیامین درآورْد. این گونه براى یوسف تدبیر کردیم که برادرش را نزد خود نگه دارد، زیرا در آیین پادشاه، یوسف حق نداشت برادرش را، هر چند دزدى کرده باشد، بگیرد و نگه دارد، مگر این که مجرم بخواهد براساس آیین خودش کیفر داده شود، و خدا چنین خواست که برادران یوسف خود کیفر سارق را تعیین کنند. ما هر که را بخواهیم به درجاتى بالا مى بریم، همان گونه که یوسف را به درجاتى بر برادرانش برترى دادیم، و برتر از هر صاحب دانشى دانشمندى هست.

77) برادران یوسف گفتند: اگر او دزدى مى کند دور از انتظار نیست، زیرا او برادرى داشت که پیش تر دزدى کرده بود. یوسف این اتّهام را در دل خود نهان داشت و آن را برایشان آشکار نکرد، فقط گفت: شما جایگاهى بدتر دارید و خداوند به آنچه وصف مى کنید داناتر است.

78) گفتند: اى عزیز، او پدرى پیر و کهنسال دارد، یکى از ما را به جاى او بگیر و او را آزاد کن، که ما تو را از نیکوکاران مى بینیم.