72) بگو: به من خبر دهید، اگر خدا تا روز قیامت روز را بر شما پایدار گرداند، جز خداوند کدامین معبود مى تواند حکم او را بشکند و شبى را براى شما پدید بیاورد که در آن آرامش بیابید ؟ آیا نمى بینید و درنمى یابید ؟

73) خداوند از پرتو رحمتش شب را براى شما قرار داد تا در آن آرامش یابید و روز را قرار داد تا در آن از پى روزى که فضل و بخشش اوست بروید و باشد که خدا را سپاس بگزارید.

74) و یاد کن روزى را که خداوند ندایشان مى دهد و مى گوید: کجایند آن شریکان من که شما آنها را در عبادت و تدبیر امور شریک من مى پنداشتید ؟

75) و در آن روز از میان هر امتى، گواهى که ناظر اعمال آنان بوده است بیرون مى آوریم، آن گاه به آن امت ها خواهیم گفت: برهان خود را بر این پندار که خداوند شریکانى دارد، ارائه کنید، ولى آن روز که روز آشکار شدن حقیقت است خواهند دانست که خداوند حق است و اُلوهیَّت ویژه اوست، و آنچه به دروغ مى بافتند از آنان پنهان مى شود و از ذهن ها زایل مى گردد.

76) همانا قارون از قوم موسى و از طایفه بنى اسرائیل بود که به ناحق سلطه جویى مى کرد و در پى بیدادگرى علیه آنان بود، و ما از گنج ها چندان به او دادیم که حمل کلیدهاى آنها حتى بر گروهى نیرومند، گران بود; آن گاه که مردم طایفه اش به او گفتند: به این دارایى ها مسرور و سرمست مباش که خداوند شادمانانِ سرمست را دوست ندارد.

77) با این ثروتى که خداوند به تو ارزانى کرده است، در پىِ دستیابى به سراى آخرت باش و براى آبادانى آن بکوش، و بدان که بهره واقعى انسان از دنیا آن چیزى است که براى آخرت او سودمند باشد; پس مبادا با ترک انفاق بهره واقعى خود را از ثروت دنیا از کف بدهى! از سرِ احسان و نیکوکارى انفاق کن; همان گونه که خداوند به تو نیکى کرده و بى آن که بر او حقى داشته باشى به تو عطا فرموده است. هرگز این ثروت و شوکت را وسیله فسادجویى در زمین قرار مده، چرا که خداوند فسادگران را دوست ندارد.