83) و ایّوب را یاد کن، آن گاه که پروردگارش را ندا داد که به من آسیب رسیده است و تو مهربانترین مهربانانى.

84) پس دعاى او را اجابت کردیم و آسیب هایى که بر او وارد شده بود برطرف ساختیم، و کسانش را که از دست داده بود به او بازگرداندیم و همانندشان را نیز به وى عطا کردیم ( آنان را به دو برابر رساندیم ) تا براى او از جانب ما رحمتى و براى پرستشگران مایه تذکّر و توجهى باشد.

85) و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را یاد کن که همه آنان از صبرپیشگان بودند.

86) و ما آنان را به رحمت خود درآوردیم و در سرپرستى خویش قرار دادیم، زیرا آنان از شایستگان بودند.

87) و یونس، همدم آن ماهى را یاد کن، هنگامى که از میان قومش بیرون رفت، در حالى که بر آنان به سبب کفرشان خشم گرفته بود، و گمان کرد که ما هرگز بر او تنگ نخواهیم گرفت، ولى ما او را به کام نهنگ فرو بردیم و او در آن تاریکى ها ندا داد که جز تو خدایى شایسته پرستش نیست که بتوان به او پناه برد، و تو از این که مورد اعتراض باشى منزّهى، به یقین من از ستمکاران بودم.

88) پس دعاى او را اجابت کردیم و از شکم ماهى نجاتش دادیم و از آن اندوه رهایى اش بخشیدیم و مؤمنان را نیز این گونه از دشوارى ها نجات مى دهیم.

89) و زکریّا را یاد کن، آن گاه که پروردگارش را خواند که پروردگارا، مرا تنها مگذار و فرزندى به من ببخش که تو بهترین وارثانى.

90) پس دعاى او را اجابت نمودیم و یحیى را بدو بخشیدیم و همسرش را به رغم این که سالخورده و نازا بود شایسته حمل کردیم. این نعمت را از آن روى به خاندان زکریّا بخشیدیم که آنان در کارهاى نیک شتاب مى کردند و ما را به امید رحمت و ترس از کیفر مى خواندند و در برابر ما فروتن بودند.