85) و مرا از میراث برانِ بهشت پرنعمت قرار ده.

86) و پدرم را بیامرز که او از گمراهان است.

87) و روزى که مردم برانگیخته مى شوند دست از یاریم بر مدار که به یارى تو دل بسته ام.

88) روزى که نه مال براى انسان سودمند است و نه پسرانى که داشته است خیرى به او مى رسانند.

89) اما کسى که با دلى پاک از شرک و گناه نزد خدا آمده است، قطعاً از آن پاکى بهره خواهد برد.

90) آن روز بهشت را براى تقواپیشگان نزدیک مى آورند.

91) و دوزخ را براى گمراهان آشکار مى گردانند.

92) و به آنان گفته مى شود: کجایند چیزهایى که به جاى خدا مى پرستیدید ؟

93) آیا شما را یارى مى دهند و عذاب را از شما مى گردانند یا خود از کسى یارى مى جویند تا عذاب را از خویشتن دور سازند ؟

94) آن گاه بت ها و گمراهان همه با صورت به دوزخ افکنده مى شوند.

95) و لشکریان ابلیس نیز همگى به دوزخ سرنگون مى گردند.

96) آنها در حالى که در دوزخ با یکدیگر در ستیزند، به معبودانشان مى گویند:

97) به خدا سوگند که ما در گمراهىِ آشکارى بودیم،

98) آن گاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر مى دانستیم،

99) و جز مجرمان که ما پیروشان بودیم، کسى ما را گمراه نکرد.

100) اینک از میان شفاعتگران، شفاعت کننده اى نداریم.

101) و براى ما هیچ دوست نزدیک و دلسوزى نیست.

102) اى کاش ما را به دنیا بازگشتى بود در این صورت از زمره مؤمنان مى شدیم.

103) به راستى در داستان ابراهیم که بت ها را طرد کرد و بر حقّانیت توحید استدلال نمود، نشانه اى است بر این که فطرت انسان فطرت توحیدى است، ولى بیشتر قوم ابراهیم ایمان نیاوردند.

104) به یقین، پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیرى که تکذیب کنندگان را مجازات مى کند، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد.

105) قوم نوح نیز پیامبران را تکذیب کردند،

106) آن گاه که برادرشان نوح به آنان گفت: آیا از عذاب الهى پروا نمى کنید ؟

107) من براى هدایت شما فرستاده شده ام و در ابلاغ پیام خدا امین و درستکارم.

108) پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید.

109) من از شما هیچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان ها نیست.

110) پس، از خدا بترسید و مرا فرمان برید.

111) اشراف قوم او در پاسخ گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آن که فرومایه ترین مردم از تو پیروى کرده اند ؟