99) و در این دنیا لعنتى بدرقه آنان مى شود، و بد عطایى است آن آتش که روز رستاخیز نصیب آنان مى گردد.

100) این بخشى از اخبار آن شهرهاست که براى تو حکایت مى کنیم، برخى از آنها هنوز پابر جا هستند و آثارشان باقى است، و برخى درو شده و به کلّى بر باد رفته اند.

101) ما به آنان ستم نکردیم که عذاب بر سرشان فرو فرستادیم، بلکه آنان خود با شرک ورزیدنشان به خویشتن ستم کردند و سزاوار کیفر شدند. پس هنگامى که فرمان پروردگارت در رسید، معبودانشان که به جاى خدا مى خواندند آنان را هیچ کفایت نکردند و جز تباهى بر آنان نیفزودند.

102) و پروردگارت چون بخواهد شهرهایى را که مردمش ستمکارند به کیفر گیرد، همانگونه گیرد که پیشینیان را گرفت. قطعاً به کیفر گرفتن پروردگار تو دردناک و سخت است.

103) به راستى در این رویدادها براى کسى که از عذاب آخرت مى ترسد نشانه اى است بر این که خداوند در روز قیامت مجرمان را کیفر خواهد داد. آن روز روزى است که همه مردم براى آن گرد آورى مى شوند و روزى است که همگان ( آدمیان، جنّیان و فرشتگان ) آن را مشاهده خواهند کرد.

104) و ما آن را جز تا سرآمد مدتى که در حال شمارش است به تأخیر نمى افکنیم.

105) روزى که آن سرآمد فرا رسد، هیچ کس لب به سخن نمى گشاید، مگر کسى که خدا به او اجازه دهد. در آن روز بعضى از مردم، تیره بخت و بعضى نیکبخت خواهند بود.

106) امّا کسانى که تیره بخت اند در آتش خواهند بود و در آن جا ناله و فریادى خواهند داشت.

107) تا آسمان ها و زمین پابرجاست در آن جا ماندگارند، مگر این که پروردگارت بخواهد آنان رهایى یابند، چرا که پروردگارت آنچه بخواهد انجام مى دهد.

108) و امّا کسانى که نیکبخت اند، تا آسمان ها و زمین برقرار است جاودانه در بهشت خواهند بود، مگر این که پروردگارت جز این را بخواهد، که البته نخواهد خواست، زیرا بهشت را به عنوان عطایى پایان ناپذیر مقرّر کرده است.