95) مؤمنانِ وانشسته از جهاد که آسیب مند نیستند، با آنان که با مال و جان خود در راه خدا پیکار مى کنند یکسان نیستند، زیرا خداوند کسانى را که با مال و جان خود جهاد مى کنند در مقام و منزلت بر وانشستگان برترى داده، و خدا همه مؤمنان ـ چه مجاهدان و چه آسیب مندان و چه وانشستگان با ایمانى که حضورشان در جهاد ضرورت ندارد ـ را به فرجامى نیکو مژده داده است، و خدا مجاهدان را بر وانشستگان برترى بخشیده و براى آنان پاداشى بزرگ مقرر داشته است. 96) آن پاداش درجاتى از جانب او و آمرزش و رحمتى بزرگ است، و خداوند آمرزنده و مهربان است.
97) کسانى که با پشت سر افکندن معارف الهى و احکام دین بر خود ستم کرده اند، هنگامى که فرشتگان جانشان را مى گیرند به آنان مى گویند: در چه حال بودید ؟ چرا به دین الهى پاى بند نبودید ؟ مى گویند: ما در این سرزمین تحت سیطره کفر و شرک ناتوان شمرده شده بودیم. فرشتگان مى گویند: مگر زمین خدا گسترده نبود که در آن هجرت کنید و به سرزمینى بروید که بتوانید دین خود را نگه دارید ؟ ازاین رو آنان جایگاهشان دوزخ است و آن بدبازگشتگاهى است.
98) مگر آن مردان و زنان و کودکانِ زبون شمرده شده اى که نمى توانند براى رهایى خود چاره اى بیندیشند و راهى براى خروج از تحت سیطره کافران نمى یابند.
99) اینانند که امید است خدا از آنها درگذرد، چرا که خداوند بخشاینده و آمرزنده است.
100) هر کس براى رهایى از سیطره کافران و مشرکان در راه خدا هجرت کند، در زمین مکان هاى بسیار و گشایش و فراخى خواهد یافت، و هر کس از خانه خود بیرون رود در حالى که به سوى خدا و رسول او رهسپار مى شود، سپس مرگ او را دریابد، پاداشش برعهده خدا لازم شده است، و خدا آمرزنده و مهربان است.
101) و هنگامى که سفر کردید، اگر بیم آن دارید که کافران بر شما بتازند و شما را بیازارند، بر شما گناهى نیست که از رکعات نماز بکاهید، به یقین کافران براى شما دشمنى آشکارند.