ابلیس از خداى تعالى مهلت مىخواهد، و خداوند هم به وى مهلت مىدهد. خداوند در جاى دیگر نیز این معنا را ذکر کرده و فرموده: «قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلى یَوْمِ یُبْعَثُونَ قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ إِلى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ» (حجر/38 و ص/81) از این آیه برمىآید که ابلیس بطور مطلق از خدا مهلت خواسته، و لیکن خداوند او را تا زمانى معین مهلت داده است.
توضیح : به زودى در تفسیر سوره «حجر» در باره وقت نامبرده بحث خواهیم کرد- ان شاء اللَّه-.
پس اینکه در آیه مورد بحث فرمود: «تو از مهلت دادهشدگانى» در حقیقت مهلت وى را بطور اجمال ذکر کرده، و نیز از آن برمىآید که غیر از ابلیس مهلت دادهشدگان دیگرى نیز هستند.
و از اینکه ابلیس از خدا خواست تا روز قیامت مهلتش دهد استفاده مىشود که وى در این صدد بوده که جنس بشر را هم در دنیا و هم در عالم برزخ گمراه کند، و لیکن خداوند دعایش را به اجابت نرسانید، و شاید خداوند خواسته باشد که او را تنها در زندگى دنیا بر بندگانش مسلط کند، و دیگر در عالم برزخ قدرت بر اغواى آنان نداشته باشد، هر چند به مصداق آیه «وَ مَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ، وَ إِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ، حَتَّى إِذا جاءَنا قالَ یا لَیْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ، وَ لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّکُمْ فِی الْعَذابِ مُشْتَرِکُونَ» (زخرف/36-39) و همچنین آیه «احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ» (صافات/22) رفاقت و همنشینى با آنان را داشته باشد.
[ بستن توضیحات ]