توضیح : به هر حال حاصل معناى آیه شریفه این است که: آفتاب پیوسته در جریان است، مادامى که نظام دنیوى بر حال خود باقى است، تا روزى که قرار گیرد و از حرکت بیفتد، و در نتیجه دنیا خراب گشته، این نظام باطل گردد.
البته آیه شریفه- به طورى که گفته شده (مجمع البیان، ج 8، ص 423)- طورى دیگر نیز قرائت شده و آن قراءتى است منسوب به اهل بیت (علیه السّلام) و بعضى دیگر غیر از اهل بیت و در این قرائت به جاى لام در «لمستقر» لاى نافیه آمده و خوانده‏اند: «الشمس تجرى لا مستقر لها- خورشید حرکت مى‏کند، و هیچگاه ساکن نمى‏شود»، ولى معناى اولى هم سرانجام به این معنا برگشت مى‏کند و اما اینکه: بعضى «جریان خورشید را بر حرکت وضعى خورشید به دور مرکز خود حمل کرده‏اند» درست نیست، چون خلاف ظاهر جریان است، زیرا «جریان» دلالت بر انتقال از مکانى به مکانى دیگر دارد. [ بستن توضیحات ]

توضیح : علامه طباطبایی: این معنا از ابو ذر از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) هم به طرق خاصه، و هم به طرق عامه، به طور مختصر و هم به طور مفصل روایت شده، و در بعضى از آنها آمده، که: آفتاب بعد از غروب به آسمانها یکى پس از دیگرى بالا مى‏رود، تا آنجا که به نزدیکى عرش برسد، در آنجا به سجده مى‏افتد، و از خدا اجازه مى‏خواهد که باز طلوع کند، هم چنان در سجده هست تا دوباره نورى به خود بگیرد و اجازه داده شود تا طلوع کند (الدر المنثور، ج 5، ص 263).
و این روایات بر فرض که از نظر سند درست باشد و واقعا رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) چنین چیزى فرموده باشد، باید تاویل شود. [ بستن توضیحات ]