(سبحان رب السموات و الارض رب العرش عما یصفون ): (ولی منزه است پروردگار آسمانها و زمین و پروردگار عرش ، از آنچه اینها در توصیفش می گویند)در این آیه الوهیت فرزند را از راه ابطال وجود فرزند و عدم پرستش او از ناحیه پیامبر ابطال می کند. می فرماید: به اینها بگو اگر مطابق پندار شما برای خدای رحمان فرزندی می بود، من اولین کسی بودم که او را می پرستیدم و حق فرزندیش را اداءمی کردم ، چون اگر فرزندی برای او بود، قهرا هم سنخ خدا بود، اما وجود فرزند برای خدا محال است ، لذا چنین فرزندی وجود ندارد و من نیز کسی را به عنوان فرزند خدانمی پرستم ، منزه است خدا از آن شرکی که به او نسبت می دهند، او که پروردگار آسمانهاو زمین (یعنی مجموعه عالم مشهود) است که همان عرش سلطنت و ملک خداست که مسلط بر آن است و امور را از آن ناحیه تدبیر می کند. [ نظرات / امتیازها ]