1) عالمی (داور) : باسلام
دین نزد خداوند فقط اسلام است
همه پیامبران به اسلام دعوت میکردند
یهودی گری روشی است که به یهودا فرزند ناخلف یعقوب نبی ربط پیدا میکند
اگر نام گذاری به طریق صحیح صورت میگرفت باید نام آن دین به دین موسوی اسم گذاری میشد
مسلمان مردن در معنای لغوی یعنی درخواست به تسلیم محض پروردگار بودن آن هم در لحظه مرگ که لحظه سرنوشت ساز زندگی است
خداوند همه ما را هم مسلمان بمیراند
ان شاالله

1) ابراهیمی (داور) : علامه طباطبایی می فرمایند: جمله «مَنْ یَشَأِ اللَّهُ یُضْلِلْهُ وَ مَن یَشَأْ یجَْعَلْهُ عَلىَ‏ صرَِاطٍ مُّسْتَقِیم» دلالت بر این دارد که این کرى و لالى و در ظلمت بودن، عذابى است که به کیفر تکذیب آیات خدا دچار آن شده‏اند، و دلالتش از این راه است که خداى سبحان اضلال چنین کسى را که به خود نسبت داده، کیفر عمل قرار داده، نظیر آیه «وَ ما یُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِینَ» (بقره/26) پس تکذیب آیات خدا مسبب از کر و لال و تاریک بودنشان نیست، بلکه بر عکس کر و لال بودن و در ظلمت قرار گرفتنشان مسبب از تکذیب است.
2) علمدار : خداوند قادر و حاکم مطلق است و اراده اش بر کل جهان خلقت حکومت دارد . و اراده ی پروردگار به شکل قانونمندی و نظم ، کلیه امور جهان را هدایت کرده و پیش میبرد . اعطای حق انتخاب و تشخیص راه و رسم زندگی را خداوند در نهاد آدمی قرار داده اما در این مسیر ما را تنها وانگذاشته . مثلا آمدن پیامبران الهی و سعی در هدایت انسانها نمونه ای از کمک الهی به بشر بوده و هست . اما در نهایت هدایت انسانها و خوب و بد شدن ما بسته به اراده ی خداوند است . اگر اینگونه نبود همه ی ما انسانها بعد از استماع سخنان پیامبران و انبیا می بایست به راه راست هدایت میشدیم جون کلام حق است و از سوی پروردگارآمده اما چرا عناد میورزیم؟ بعضی از دلایل معلوم است و در دستورات دینی روی آنها تاکید میشود مثلا نخوردن لقمه ی حرام و دوری از گناهان ضمیر ما را پاک نگاه داشته و بستر پذیرش حق میشود . ادر نهایت و به اختصار من بر این باورم که آزاد بودن ما به معنای رها بودنمان نیست و در چهارچوب اراده ی پروردگار است و در نهایت اوست که همه ی مقدرات ما را در دست دارد . مقدراتی مانند هدایت ، رزق و روزی ، حیات و مرگ مان . پذیرش قدرت لایزال پروردگار است و تلاش در جهت پیدا کردن راه درست همان آزادی ماست و اینکه چگونه بشویم در ید پر توان اوست. انشاء ا... که از هدایت یافته گان باشیم.