63) جوان گفت: دیدى ]چه شد[ ؟ وقتى کنار آن صخره جاى گرفتیم، من فراموش کردم جریان ماهى را براى تو بازگویم، و کسى جز شیطان یاد آن را از خاطرم نبرد، و ماهى به گونه اى شگفت انگیز راه خود را در دریا پیش گرفت و رفت.

64) موسى گفت: این رویداد همان چیزى است که ما در پى آن بودیم و این نشانه میعاد ماست، پس بى درنگ ردّ پاى خود را دنبال کردند و بازگشتند.

65) چون بدان جا رسیدند، بنده اى از بندگان ما ( خِضْر ) را یافتند که از جانب خود رحمتى به او عطا کرده و از نزد خود دانشى به او آموخته بودیم.

66) موسى به او گفت: آیا اجازه مى دهى به دنبال تو بیایم، با این قرار که بخشى از آنچه را که به تو آموخته اند به من بیاموزى تا به وسیله آن به راه درست رهنمون شوم ؟

67) آن عالم ( خضر ) گفت: تو هرگز نمى توانى به همراه من باشى و بر روش آموزش من شکیبایى کنى.

68) و چگونه بر چیزى که دانشت بدان احاطه ندارد شکیبایى مى کنى ؟

69) موسى گفت: اگر خدا بخواهد مرا شکیبا خواهى یافت و در هیچ کارى تو را نافرمانى نخواهم کرد.

70) خضر گفت: اگر دنبال من آمدى، از من درباره کارى که انجام مى دهم چیزى مپرس تا خود از آن براى تو سخنى آغاز کنم.

71) پس هر دو به راه افتادند، تا وقتى که سوار کشتى شدند، خضر آن را سوراخ کرد. موسى گفت: آیا آن را سوراخ کردى تا سرنشینانش را غرق کنى ؟ به راستى کارى بس ناگوار کردى.

72) خضر گفت: آیا به تو نگفتم که هرگز نمى توانى به همراه من باشى و بر روش آموزش من شکیبایى ورزى ؟

73) موسى گفت: مرا به فراموشى و غفلتم بازخواست مکن و به سبب کارم مرا در تنگنا قرار مده.

74) سپس از کشتى پیاده شدند و به راه افتادند، تا وقتى که به پسرى نوجوان رسیدند و خضر او را کشت، موسى گفت: آیا شخص بى گناهى را بدون آن که کسى را کشته باشد کشتى ؟ به راستى کارى ناپسند مرتکب شدى.