46) فقط عذاب آنان را با حقیقت آشنا مى کند. به یقین اگر دمى از عذاب پروردگارت به آنان برسد، مى گویند: اى واى بر ما، که ما در اثر کفر و شرک راه ستم در پیش گرفته بودیم.

47) و روز قیامت ترازوهاى عدالت را ] براى سنجش باورها و اعمال مردمان [ در میان مى نهیم و به هیچ کس اندک ستمى نخواهد شد. و اگر عملى که سنجیده مى شود هموزن دانه خردلى باشد آن را به حساب مى آوریم و همین بس که ما حسابرس باشیم.

48) و همانا ما به موسى و هارون تورات را که جداکننده حق از باطل و براى تقواپیشگان روشنگر راه سعادت و مایه یادآورى خدا بود، عطا کردیم.

49) تقواپیشگان همان کسانى اند که از کیفر پروردگارشان با این که از دیدشان نهان است مى ترسند و خود از برپایى قیامت هراسانند.

50) و این قرآن یادآورى است پرخیر و برکت که ما آن را فرو فرستاده ایم; آیا باز هم شما آن را انکار مى کنید ؟

51) و همانا ما، پیش از موسى و هارون به ابراهیم رهنمودى در خور استعدادش عطا کردیم که حقایق و معارف الهى را به وسیله آن درک کند، و ما به شایستگى هاى او آگاه بودیم.

52) آن گاه که به پدر و قوم خود ـ در نخستین بارى که با جامعه شرک آلود روبرو شد ـ گفت: این تندیس ها چیست که شما بدانها روى آورده و بزرگشان داشته و به خدمت آنها ایستاده اید ؟

53) گفتند: پدران خود را پرستش کننده آنها یافتیم.

54) گفت: قطعاً شما و پدرانتان در گمراهى آشکارى بوده اید.

55) گفتند: آیا حق را براى ما آورده اى و بجد سخن مى گویى یا از بازى کنندگانى و این سخنان را به شوخى بر زبان مى آورى ؟

56) گفت: این معبودانى که برگرفته اید پروردگار شما نیستند، بلکه پروردگار شما پروردگار آسمان ها و زمین است، همان کسى که آنها را پدید آورده است، و من بر این حقیقت از گواهانم و خود آن را باور کرده ام، پس چگونه ممکن است سخن بجد نگویم و از بازیگران باشم ؟

57) و با خود گفت: به خدا سوگند، پس از آن که پشت کردید و از این شهر بیرون رفتید، براى بت هاى شما چاره اى خواهم کرد.