2) زن و مرد زناکننده را، به هر یک از آنها صد تازیانه بزنید، و اگر به خدا و روز آخرت ایمان دارید نباید مهربانى و دلسوزى به آن دو شما را فراگیرد و در کیفرشان سستى به خرج دهید، که این سهل انگارى در دین و بى اعتنایى به قانون خداست، و باید گروهى از مؤمنان در صحنه کیفر حضور داشته باشند و عقوبت آنان را نظاره کنند.

3) مرد زناکارى که حد بر او جارى شده و توبه نکرده است، جز با زنى زناکار یا مشرک ازدواج نمى کند، و زن زناکارى که حد خورده و توبه نکرده است، او را جز مردى زناکار یا مشرک به همسرى نمى گیرد، و این ازدواج بر مؤمنان حرام گردیده است.

4) و کسانى که زنان پاکدامن را به زنا متهم مى کنند، سپس چهار مرد را بر درستى گفته خویش شاهد نمى آورند، هشتاد تازیانه به آنان بزنید و هرگز شهادتشان را در هیچ امرى نپذیرید که اینان فاسقند.

5) مگر کسانى که پس از اجراى حد توبه کنند و کارهاى خود را اصلاح نمایند، که اینان دیگر فاسق به شمار نمى آیند و شهادتشان پذیرفته مى شود، چرا که خداوند آمرزنده گناهان و رحمت آورنده بر توبه کنندگان است.

6) و مردانى که همسران خود را به زنا متهم مى کنند، و بر درستى دعوایشان گواهانى جز خویشتن ندارند، شهادت هر یک از آنان چهار مرتبه است که در هر مرتبه خدا را گواه مى گیرد که در نسبتى که به همسرش مى دهد از راستگویان است.

7) و پنجمین گواهى او این است که لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد.

8) بدین طریق اتهام شوهر به همسر خود ثابت مى شود. و کیفر زنا بر او مقرر مى گردد; و این کیفر را از او برمى دارد این که چهار مرتبه خدا را گواه گیرد که شوهرش از دروغگویان است،

9) و پنجمین بار گواهى دهد که خشم خدا بر او باد اگر شوهرش از راستگویان باشد.

10) و اگر نه این بود که فضل و رحمت خدا در پرتو دین شامل حال شماست و خداوند توبه پذیر و کارهایش براساس حکمت است، قطعاً تیره بختى شما را فرو مى گرفت و گناه، شما را تباه مى ساخت و نظام زندگى تان از هم مى گسست.