17) آنان در اطاعت خدا و پرهیز از گناهان و در برابر ناگوارى ها شکیبایند، و در سخن راست مى گویند و در عبادت خدا فروتن اند و از اموال خود به مستمندان انفاق مى کنند و در سحرگاه ها از خدا آمرزش مى طلبند.

18) خداوند که در کارهایش عدالت را برپاداشته گواهى داده است که معبودى شایسته پرستش جز او نیست، و فرشتگان و عالِمان نیز بر آن گواهى داده اند. آرى، معبودى شایسته پرستش جز او که شکست ناپذیر و حکیم است، نیست.

19) دین نزد خدا تسلیم شدن در برابر او و پذیرفتن احکام و حقایقى است که او فرو فرستاده است، و یهودیان و مسیحیان که کتاب آسمانى به آنان داده شده است در دین اختلاف نکردند و مذاهب و ادیان گوناگون پدید نیاوردند مگر پس از آن که دانش بدیشان رسیده بود، و اختلافشان به سبب برترى جویى و ستمى بود که میانشان وجود داشت. آنان به آیات خدا که بر پیامبران فرو فرستاده شده بود کافر شدند، و هر کس به آیات خدا کافر شود، به سزایش خواهد رسید، چرا که خداوند اعمال بندگان را به سرعت و همان گاه که انجام مى شود حسابرسى مى کند.

20) پس اگر با تو به محاجّه برخاستند و گفتند: اختلاف ما از روى ستم و برترى جویى نیست، بلکه فهم ها و برداشت ها گوناگون است به آنان بگو: من با تمام وجود تسلیم خدا هستم، و کسانى که مرا پیروى کرده اند نیز این گونه اند. و به اهل کتاب و به مشرکان که از کتاب آسمانى بى بهره اند بگو: آیا شما تسلیم خدا شده اید ؟ پس اگر تسلیم شوند هدایت یافته اند، و اگر روى برتابند بر تو فقط ابلاغ پیام است و خداوند به حال و کار بندگان بیناست.

21) کسانى که به آیات خدا کفر مىورزند و پیامبران را بى هیچ حقى مى کشند و از میان مردم کسانى را که به عدل و داد فرمان مى دهند به قتل مى رسانند، آنان را به عذابى دردناک در دنیا و آخرت نوید ده.

22) آنان کسانى اند که اعمالشان در دنیا و آخرت تباه گشته و یاورانى نخواهند داشت.