44) و به او گفتیم: سوگند خود را مشکن و یک دسته شاخه گیاه، به تعداد تازیانه هایى که سوگند یاد کردى به همسرت بزنى، در دست گیر و آنها را یکجا بر او بزن. به راستى ما ایّوب را بر آن دردها و رنج هایى که بر او وارد ساختیم، شکیبا یافتیم; او خوب بنده اى بود; چرا که همواره به ما رجوع مى کرد.

45) و نیز بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را یاد کن; آنان در اطاعت از خدا و رساندن خیر به مردمان نیرومند و در راهیابى به باورهاى درست و کارهاى شایسته تیزبین بودند;

46) زیرا ما آنان را به سبب برخوردارى از خصلتى پاک که یاد سراى آخرت بود، براى خود خالص ساخته بودیم، به گونه اى که نه شیطان از آنان نصیبى داشت و نه هواى نفس.

47) آنان نزد ما از برگزیدگان به شمار مى رفتند و از نیکان بودند.

48) و از دیگر پیامبران ما، اسماعیل و یَسع و ذوالکِفل را یاد کن و ] بدان که [ همه آنان از بهترین انسان ها بودند.

49) این قرآن یادآور توحید و معارف الهى است و قطعاً تقواپیشگان در جهان دیگر بازگشتى نیکو خواهند داشت.

50) براى آنان بهشت هایى است همیشگى که درهاى نعمت آن برایشان گشوده است.

51) در آن جا عزّتمندانه ] بر تخت ها [ تکیه مى زنند و میوه هایى را که در آن جا بسیار است و نیز نوشیدنى را به سوى خود فرا مى خوانند.

52) در کنارشان همسرانى هستند که فقط چشم به شوهران خود دارند و دیده از غیر آنان فرو بسته اند و همسال و همسان شوهران خویش اند.

53) این بهشت همان چیزى است که براى روز حساب به شما تقواپیشگان وعده داده مى شود.

54) آرى، این است روزىِ ما به شما که هرگز آن را فنایى نیست.

55) این است فرجام تقواپیشگان و قطعاً سرکشان در آن سرا، بد بازگشتگاهى خواهند داشت.

56) بازگشتگاه آنان دوزخ است که به آن درمى آیند و از حرارتش به رنج مى افتند; بد بسترى براى دوزخیان آماده شده است.

57) این آبى است جوشان و چرکین و بدبو، که باید آن را بچشند و چاره اى جز این ندارند.

58) و این هم چیز دیگرى است از جنس همان آبِ داغ و مایع چرکین با انواع گوناگون آن، که آنها را نیز باید بچشند.

59) به سران شرک و کفر گفته مى شود: این گروهى که از شما پیروى کردند، به اجبار در میان شما درمى آیند و در دوزخ با شما خواهند بود. سران مى گویند: خوشامد مبادشان، چرا که به آتش درآمدگان و از حرارت آن به رنج افتادگانند.

60) پیروان در پاسخ مى گویند: بلکه شما را خوشامد مباد! شما بودید که این را براى ما پیش آوردید، و شوم است ماندن در آتش.

61) آن گاه مى گویند: پروردگارا، هر کس این عذاب را براى ما پیش آورده است او را در آتش، عذابى دو چندان بیفزاى.