أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ (الزمر/٣٦
((خدا))کافى است !
به دنبال تهدیدهائى که خداوند در آیات گذشته نسبت به مشرکان بیان فرمود، و وعده هائى که به پیامبرش داده است در نخستین آیه مورد بحث سخن از تهدیدهاى کفار به میان مى آورد و مى گوید: آیا خداوند براى نجات و حفظ بنده اش در برابر دشمنان کافى نیست ؟ اما آنها تو را به غیر او تهدید مى کنند و از غیر او مى ترسانند (ا لیس الله بکاف عبده و یخوفونک بالذین من دونه .
خداوندى که قدرتش برتر از همه قدرتها است و از نیازها و مشکلات بندگانش بخوبى آگاه است و نسبت به آنها نهایت لطف و مرحمت را دارد چگونه ممکن است بندگان با ایمانش را در برابر طوفان حوادث و موج عداوت دشمنان تنها بگذارد؟ هنگامى که او پشتیبان بنده اش ‍ باشد:
اگر تیغ عالم بجنبد ز جاى
و هنگامى که بخواهد کسى را یارى کند:
هزار دشمنم ار مى کنند قصد هلاک
گرم تو دوستى از دشمنان ندارم باک !
چه رسد به بتها که موجوداتى بى ارزش و بى خاصیتند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

1- اگر انسان بنده‏ى خدا شد، بیمه مى‏شود و خداوند امور او را کفایت و کفالت مى‏کند. «ألیس اللّه بکاف عبده»
2- در برابر تهدیدهاى دشمنان، با یاد امداد و تکفّل الهى، خود را آرام کنیم. «ألیس اللّه بکافٍ عبده و یخوّفونک»
3- ابزار کافران، ایجاد محیط رعب و وحشت است. «یخوفونک بالّذین من دونه»
4- هدایت و ضلالت به دست خداست، «یضلل اللّه - یهد اللّه» لکن مقدّمات دریافت هدایت یا محروم شدن از آن، به دست انسان است. چنانکه در آیات دیگر مى‏خوانیم: «یهدى اللّه من ینیب» و «لا یهدى من هو مسرف کذّاب» [ نظرات / امتیازها ]

أَ لَیْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ
با مراجعه به تفاسیر گوناگون روشن می شود که منظور از عبد در این ایه حضرت رسول صلی الله علیه و اله می باشند که خداوند حفاظت ایشان را در برابر مشکران و بتهایشان تضمین نموده است.
به نظر بنده حقیر نمونه کامل عبد همان حضرت رسالت پناه می باشند اما افراد دیگر هم که عبد واقعی حضرت حق باشند در ظل عنایات خداوند خواهند بود . فلذا برای بندگان خداوند به معنای واقعی ان ، خداوند کافی خواهد بود و همه امور انان به خواست الهی رتق و فتق خواهد شد. ان شا الله.
لذا بنده نتیجه می گیرم که کسی که عبد خداست پس به او اعتماد کامل دارد و از هیچ چیز و هیچ کسی نمی هراسد و به همین دلیل بوده که امام علی علیه السلام اسد الله بوده اند و در شجاعت همتایی نداشته اند و باز به همین دلیل بوده که اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران با وفایشان بدون اندک هراسی به قلب سپاه دشمن حمله می نمودند چرا که پشتوانه محکم و استواری چون خداوند داشتند و کسی که خداوند از وی حمایت کند هیچ کمبود و نقصی نخواهد داشت. و الله اعلم

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

آیا خداوند برای امور بنده اش کفایت نمی کند. اگر خوب بنگریم و دقیق شویم خواهیم دید که یکی از امید بخش ترین آیات قرآن می بخشد. وقتی که خداوند متعال کفایت امور بنده اش را به عهده گرفته یک انسان از چه باید بیم داشته باشد. خداوندی که در همه حال مراقب او است. خداوند در این آیه به بنده خود دلگرمی می دهد. و به او اطمینان می دهد که ای بنده من در همه حال پشتوانه ای برای تو هستم. از چیزی بیم نداشته باش.
بالفرض مثال شما کسی را در نظر بگیرید که این شخص از هر نظر غنی باشد، از هر نظری که می خواهید در نظر بگیرید چه از نظر مالی، مقام و قدرت و ....، اگر چنین شخصی به شما بگوید که از چیزی بیم نداشته باش غصه چیزی را نخور، از کسی نترس من مراقبت هستم پشتت ایستاده ام. شما چه حالی پیدا می کنید. مطمئنا دلتان قرص می شود که یکی هست که حواسش به شما هست و نگران چیزی نیستی و می تونی بهش اعتماد کنی.
حال اگر این شخص که مثال زدیم. خداوند باشد چی؟ خداوندی که مهربان هست. خداوندی که صمد است، خداوندی که بی همتا هست و بی نیاز مطلق هست. و حتی بی نیازمندترین افراد نیازمند خدا هستند. اومده در این آیه فرموده که آیا خداوند برای امور بنده اش کفایت نمی کند.؟ حال واقعا خداوند برای برای کفایت امور بنده اش کافی نیست؟
این یعنی اینکه ای بنده من همه کسری ها و کمبودهایت را جبران میکنم. دلهره نداشته باش. کافیه به خدا اعتماد داشته باشی. خدا تموم کاستی های دنیوی و اخرویت را برعهده میگیرد. [ نظرات / امتیازها ]