(و لو جعلناه قرانا اعجمیا لقالوا لولا فصلت ایاته ء اعجمی و عربی قل هوللذین امنوا هدی و شفاء و الذین لا یؤمنون فی اذانهم وقر و هو علیهم عمی اولئک ینادون من مکان بعید): (واگر ما قرآن را به زبان غیرعربی نازل می کردیم ، آنوقت اینها می گفتند: چرا آیاتش جدای از هم نیست و چرا با عرب ، به زبان غیرعربی وغیرفصیح سخن می گوید؟ بگو: این قرآن برای کسانی که ایمان بیاورند هدایت وشفاء است و کسانیکه ایمان نمی آورند در گوشهایشان سنگینی است و همین قرآن مایه کوری آنهاست و ایشان در قیامت از فاصله ای دور ندا داده شوند)می فرماید: اگر ما قرآن را اعجمی و غیرعربی قرار می دادیم ، یعنی کلامی بود که مقاصدش را افاده نمی کرد و نظمی بلیغ نداشت ، کفار قومت می گفتند: چرا آیاتش راروشن و مجزا نکردی ، آیا کتابی گنگ و غیرفصیح بر مردمی عرب نازل شده ؟ و اینها باهم تناسب ندارند بلکه متنافی هستند.خداوند به پیامبر می فرماید که در جواب آنها بگوید،این قرآن اثرش دائر مدارعربیت یا عجمیت نیست ، بلکه افراد باایمان را به سوی حق هدایت کرده و شفای بیماریهای درونی آنها از قبیل شک و ریب است ، اما برای کسانی که ایمان نمی آورندباعث ضلالت و کوری است چون آنها در گوشهایشان سنگینی است و کلام حق آن رادرک نمی کنند و نمی توانند راه حق را تشخیص دهند. همچنانکه فرمود (و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمه للمؤمنین و لا یزیدالظالمین الا خسارا(13) ما از این قرآن مطالبی نازل کردیم که موجب شفاء و رحمت برای مؤمنان است و ستمگران را چیزی جز خسارت نمی افزاید)و در ادامه در توصیف کفار می فرماید: آنها از مکانی دور ندا داده می شوند، یعنی نه صدایی می شنوند و نه صاحب صدا را می بینند، در نتیجه نه موعظه ای را می پذیرند و نه حجتی را تعقل می کنند. [ نظرات / امتیازها ]