توضیح : پس هر زنى که با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) ازدواج مى‏کرد، و متصف به مجموع این صفات بوده، بهتر از آن دو زن بوده، و این بهترى نبود مگر به خاطر اینکه داراى قنوت و توبه بودند، و یا داراى قنوت به تنهایى بوده و در سایر صفات با سایر زنان اشتراک داشتند و قنوت عبارت است از ملازمت به اطاعت و خضوع.
این معنایى که براى قنوت کردیم با جمله‏اى که در آخر سوره درباره مریم آمده که «وَ کانَتْ مِنَ الْقانِتِینَ» تایید مى‏شود، پس قنوت همان چیزى است که بعضى از زنان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فاقد آن بودند، و آن عبارت بود از اطاعت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، که اطاعت خدا هم در آن است و آن دو زن نداشتند، و نیز تقوى از نافرمانى رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، و پرهیز از آزار او، که باز فاقد آن بودند.

با بیانى که گذشت فساد این گفتار روشن مى‏شود که بعضى گفته‏اند: وجه بهترى زنان فعلى از زنان قبلى آن حضرت این است که زنان فعلى آن جناب داراى شرافت همسرى با آن جناب هستند، و زنان قبلى به خاطر جدایى از آن جناب این شرافت را از دست دادند، وجه فساد این سخن این است که اگر ملاک بهترى که در آیه شریفه آمده صرف همسرى با آن جناب باشد، باید هر زنى که با آن جناب ازدواج مى‏کرده افضل و اشرف از زنان مطلقه آن جناب باشد، هر چند آن صفاتى که در آیه ملاک کرامت و برترى است نداشته باشد، و در این صورت شمردن آن صفات در آیه شریفه هیچ مورد نداشته، (و چون خداى عز و جل منزه از بى‏مورد سخن گفتن است، پس ملاک برترى، زوجیت و همسرى نیست، بلکه همان صفاتى است که در آیه ذکر شده). [ بستن توضیحات ]