این آیه شریفه خطابى است عمومى به همه کفار، خطابى است که بعد از رسیدن کفار به آتش دوزخ (و زبان به عذر خواهى گشودن، که اگر کفر ورزیدیم، و یا گناه کردیم عذرمان این بود و این بود) به ایشان مىشود که امروز سخن عذرخواهى به میان نیاورید، چون روز قیامت روز جزا است و بس. علاوه بر این، جزایى که به شما داده شد عین اعمالى است که کرده بودید، خود اعمال زشت شما است که امروز حقیقتش برایتان به این صورت جلوه کرده است، و چون عامل آن اعمال خود شما بودید، عامل بودنتان قابل تغییر نیست، و با عذرخواهى نمىتوانید عامل بودن خود را انکار کنید، چون واقعیت، قابل تغییر نیست، و کلمه عذاب که از ناحیه خدا علیه شما محقق شده باطل نمىشود. این معنایى است که از ظاهر خطاب در آیه استفاده مىشود.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : ولى بعضى (تفسیر فخر رازى، ج: 30، ص: 46) گفتهاند: عذرخواهى کفار بعد از داخل شدن در آتش است، و عذرخواهى خود نوعى توبه است، و بعد از داخل شدن در آتش، دیگر توبه قبول نمىشود، و در معناى جمله «إِنَّما تُجْزَوْنَ ...» گفتهاند: معنایش این است که در مقابل اعمالى که کردهاید آن جزایى را به شما مىدهند که حکمت لازمش مىداند.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ]