(و برزت الجحیم لمن یری ):(و جهنم برای هر صاحب چشمی ظاهر می شود) [ نظرات / امتیازها ]

واژه «جحیم» که از تعبیرات قرآن استفاده می شود یکی از نامهای دوزخ است، ازماده «جحم» به گفته مفردات به معنی «شدت بر افروختگی آتش» گرفته شده است.
در مفردات آمده است که «الجحمة» شدت فروزش و لهیب آتش و- جحیم- یعنى دوزخ از همین واژه است. «جحم وجهه»- چهره اش از شدت خشم و غضب برافروخته شد که به طور استعاره از معنى شعله آتش گرفته شده، و نتیجه فشار حرارت خون قلب است.
در لسان العرب آمده است که: جحیم آتش شدید و پرحرارتی است که هر لحظه افروخته تر می شود همچنانکه برای ابراهیم نبی (على نبینا و علیه الصلاة و السلام) آتش را افروختند.
«إجحاما [جحم ] ت النار»: آتش برافروخته و شعله ور شد. «جاحم» فا، گل آتش که زود برافروخته شود؛ «نار جاحمة»: آتش بسیار گرم.. لجحیم- جاى بسیار گرم، هر آتش بسیار شعله ور، جهنم یا دوزخ. الجحیمی- جهنمى، دوزخى. در «مقاییس اللغه» نیز بر همین معنی تاکید شده، ولی «صحاح اللغه» آن را به معنی آتش عظیم تفسیر کرده که طبعا با شدت حرارت و التهاب همراه است. ولی در یک مورد در قرآن مجید این واژه در مورد آتشهای سوزان دنیا به کار رفته در آنجا که از قول مشرکان زمان ابراهیم (ع) نقل می کند: قالوا ابنوا له بنیانا فالقوه فی الجحیم. «گفتند بنای مرتفعی برای او (ابراهیم) بسازید و او را در جحیم (کانونی پر از آتش سوزان شعله ور) بیفکنید» (صافات- 97). اما این تعبیر مانع از آن نیست که واژه مزبور از نامهای جهنم بوده باشد.
[ نظرات / امتیازها ]