توضیح : با توجه به عبارت "ربنا هؤلاء أضلونا فاتهم عذابا ضعفا" فهمیده می شود که مستضعفین در مققام تبرعه خود هستندو اینکه خداوند می فرماید "لکل ضعف" ناکامی این تلاش فهمیده می شود.زیرا هم چنان که سر دمداری گناه است،پیروی کورکورانه هم گناه می باشد.

توضیح : از سیاق آیات قبل و بعد از آن استفاده مى‏ شود که این آیه تمهید و زمینه چینى است براى نهیى که بعدا در جمله" وَ لا تَأْکُلُوا" مى‏ آید و لازمه آن این است که خوردن از گوشت حیوانى که اسم خدا بر آن برده نشده حرام و از مصادیق اثم باشد، تا این جمله مربوط به جمله" وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ" شود، پس این خوردن،" اثم ظاهر" یا" اثم باطن" هر دو مى‏ تواند باشد، ولى از تاکید بلیغى که در جمله" وَ إِنَّهُ لَفِسْقٌ" است به دست مى‏ آید که خوردن چنین گوشتى جزو گناهان باطنى است، و گر نه هیچ احتیاجى به چنین تاکید اکیدى نبود.
از این بیان معلوم شد که مراد از" گناه ظاهرى" آن گناهى است که شومى عاقبت و زشتى اثرش بر کسى پوشیده نیست، مانند شرک، آشوب گرى و ظلم، و مراد از" گناه باطنى" آن گناهى است که زشتیش همه کس فهم نیست، مانند خوردن میته، خون و گوشت خوک، این قسم از گناه با تعلیم خدایى شناخته مى‏ شود و عقل نیز گاهى آن را درک مى‏ کند.

توضیح : "فقطع دابر القوم الذین ظلموا"
در آیه شریفه مى‏ شد به جاى «الذین ظلموا» از ضمیر استفاده شود، بنابراین، توصیف آن قوم هلاک شده به «کسانى که ظلم کرده‏ اند»، بیانگر سبب و زمینه نابودى و عذاب آنان مى‏ باشد.