[ همه تفسیر ها ]
تفسیر های آسيه افشار (160 مورد)
● سوره بلد آیه 5 - انوار درخشان، ج18، ص: 145
أَ یَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ:
با اینکه بشر و زندگى او آمیخته برنج و تعب و نیازهاى پىدرپى و بىشمار است و بطور بداهت براى رفع هر یک از نیازهاى خود باید از طریق اسباب بدان دست بیابد و بسیارى از موارد که سعى و کوشش خود را بکار مىبرد و باسباب دست میزند ولى در نتیجه ناامید از رسیدن بمقصد خواهد شد.
خلاصه بشر با اینکه خود را محکوم نظام جهان و محکوم علل و اسباب میداند با کثرت احتیاجات خود چگونه متوجه نمىشود که نیروى غیبى است که بر او فرمانروائى مینماید و حوادثى بر او رخ میدهد که هیچ وسیله دفاعى از خود نمیتواند نشان دهد چگونه از قدرت بىنهایت آفریدگار غفلت ورزد در صورتى که پروردگار شئون وجودى او را محدود قرار داده و براى هر حرکت و فعل اختیارى او حدود و مشخصاتى قرار داده و در مقام تمرد و خودستائى برآید و با ساحت او اظهار نخوت و غرور نماید و یا عملى را انجام داده بر ساحت او منت نهد و براى آن ارزشى قائل شود.
بدین وسیله براى خود نیز شخصیت پندارد و یا در مقام نیرنگ برآید عمل خیرى را انجام داده اظهار نگرانى نماید و از آن طاعت اظهار پشیمانى نموده غافل از اینکه عمل خود را حبط نموده سهل است صدمه بایمان و عقیده قلبى خود نیز وارد نموده و از حریم اسلام خارج شده است.
● سوره بلد آیه 4 - انوار درخشان، ج18، ص: 144
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی کَبَدٍ:
آیه مبنى بر آنستکه خلقت بشر بر اساس رنج و تعب و آمیخته بناگواریهاى زندگى خواهد بود و پیوسته بشر در همه ادوار زندگى خود باقسام ناگواریها و مصائب و شدائد دست به گریبان خواهد بود بطوریکه لذتى نخواهد بود جز اینکه با ناگواریها توأم و با رنج و با نابسامانىها آمیخته باشد و هر یک از لذایذ دنیوى مانند مال و فرزند و چگونگى معیشت نیست جز اینکه با مصائب و رنجها بر انسان رو آورد بلکه هر چه فرش شود که از جمله لذایذ دنیوى بوده رفع درد و الم است مثلا صرف غذا بر اساس رفع گرسنگى و تعدیل نیروى و تأمین ما یتحلل اعضاء و جوارح مىباشد در نتیجه بشر در محیط شدت و یا تخلص و رهائى از شدت بسر مىبرد.
و نیز گفته شده مفاد آیه (خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی کَبَدٍ) مبنى بر منت است که بشر را مستوى القامه و با قامت رسا آفریده است که قدرت بر همه گونه حرکات و افعال و اختراعات و صنایع را دارد.
● سوره بلد آیه 3 - انوار درخشان، ج18، ص: 201
وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ:
و نیز سوگند یاد نموده بمکه مشرفه که محل امن معرفى شده و هیچیک از قطعات و اماکن متبرکه این چنین مورد تشریف قرار نگرفتهاند پروردگار، شهر مکه و حومه آنرا محل امن و امان قرار داده و معرفى نموده و کسى در مکه نمیتواند دست بغارت اموال ساکنان آن بزند و از جمله احکام دین حنیف ابراهیم خلیل علیه السّلام بوده و مردم بت پرست نیز بدان ملتزم بوده و هستند و در اسلام نیز تنفیذ شده است از جمله احکام دین حنیف ابراهیم علیه السّلام که نسخ پذیر نیست و آیات قرآنى نیز درخواستهاى بسیارى از ابراهیم علیه السّلام حکایت نموده که شاهد بر مجاهدتها و پیکارهاى او است از جمله در باره احترام شهر مکه است که درخواست نمود از پروردگار گروهى از مردم را برانگیز و در اطراف خانه کعبه گرد آمده شهرکى بنا گذارد و در آن سکونت نموده سبب عمران و آبادانى خانه کعبه گردد گروهى از قبیله بنى جرهم از اقطار گرد آمده در اطراف کعبه سکونت نمودند.
و از جمله سکونت آن اختصاص باهل توحید دارد و کافر و مشرک نمیتواند وارد محیط حرم شود و از جمله چنانچه جنایتکارى بآن سرزمین وارد شود و پناه آورد ایمن از عقوبت خواهد بود.