آیه: 41-46: اینکه خداوند می فرمایند که: وَ لا تَشْتَرُوا بِآیاتی‏ ثَمَناً قَلیلاً وَ إِیَّایَ فَاتَّقُونِ ؛ همان است که در آیه 16 بیان شد. در مورد اشتروا. و همچنین همان که در آیه 27 مطرح شد در باب خسر.
بدین معنا که اینها(بنی اسراییل) نعماتی را به عنوان سرمایه در اختیار داشته اند تا با آنها تقوا پیشه کرده و بر ایمانشان افزوده شود اما آنها در معاملاتی که انجام می دهند چه معاملات اقتصادی و چه در نیت و ذهن و چه در اعمالی که انجام می دهند حقِّ آن نعمات را به جا نمی اورند و در آیه 42 بیان میدارد که اینها لباس باطل را بر حق می پوشانند همان کاری را که منافقین در آیه 3 انجام میدادند: با ضلالت میخواستند راه هدایت را طی کنند. و اینگونه راه حق را کتمان کنند.
حال با این توصیفات، بنی اسراییل همان منافقینند که شرحشان در آیات قبل بیان شد؟

توضیح : ...

آیه 38: هر کس از هدایت خدا استقبال نماید هیچ خوف و حزنی بر او نیست.
حضرت ادم از هدایت خدا برخوردار است پس او هیچ خوف و اندوهی نداشته اند.
پس حضرت آدم (ع) از هدایت برخوردار بوده و حرف هایی که در موردشان بیان میشود در باب عدم معصومیت و ... حرف هایی بی ارزش هستند

داستان حضرت آدم(ع) : مثل های قرآن از این جهت هم بیان شده اند که انسان حقیقت یک عمل را تا آخر و نتیجه اش در شرایطی که برایش ترسیم شده است ببیند و بداند اگر این کار را کرد چه پیشامدی برایش اتفاق خواهد افتاد

آیه 16:
با توجه به واژه «اشتروا» 1که از سه حرف «شری» تشکیل شده است بر می اید که: گروهی از مردم هستند که می خواهند از ضلالت و راه گمراهی استفاده کرده و هدایت را از آن نتیجه نمایند. اما از آنجا که در سنت خدا از گمراهی چیزی جز گمراهی حاصل نمیشود، آنها هیچ زیادت 2و سودی از معامله ای که دارند انجام می دهند نصیبشان نشده و هدایت نمی شوند.
1هو تحصیل شی‏ء و أخذه فی جریان أمره. فمن هذا الباب تحصیل المثمن و أخذ المبیع المقصود فی جریان معامل.

2«ربح»هو حصول نماء و زیادة فی معاملة، و هذا نماء مخصوص و زیادة مقیّدة بأن تکون فی مبایعة، و بینها و بین موادّ الربا و الربو و الربل اشتقاق اکبر

آیه 41-46:
اینکه خداوند می فرمایند که: وَ لا تَشْتَرُوا بِآیاتی‏ ثَمَناً قَلیلاً وَ إِیَّایَ فَاتَّقُونِ ؛ همان است که در آیه 16 بیان شد. در مورد اشتروا. و همچنین همان که در آیه 27 مطرح شد در باب خسر.
بدین معنا که اینها(بنی اسراییل) نعماتی را به عنوان سرمایه در اختیار داشته اند تا با آنها تقوا پیشه کرده و بر ایمانشان افزوده شود اما آنها در معاملاتی که انجام می دهند چه معاملات اقتصادی و چه در نیت و ذهن و چه در اعمالی که انجام می دهند حقِّ آن نعمات را به جا نمی اورند و در آیه 42 بیان میدارد که اینها لباس باطل را بر حق می پوشانند همان کاری را که منافقین در آیه 3 انجام میدادند: با ضلالت میخواستند راه هدایت را طی کنند. و اینگونه راه حق را کتمان کنند.
حال با این توصیفات، بنی اسراییل همان منافقینند که شرحشان در آیات قبل بیان شد؟