142) منافقان مى خواهند به خدا نیرنگ زنند، در حالى که خدا با مهلتى که به آنان مى دهد، به ایشان نیرنگ مى زند، و چون به نماز بایستند با سستى مى ایستند، به مردم خودنمایى مى کنند و خدا را جز اندکى یاد نمى کنند.

143) آنان به قهر الهى میان ایمان و کفر سرگردان گشته اند، نه با مؤمنانند و نه با کافران. خدا آنان را به سزاى کردارشان گمراه ساخته است، و هر که را خدا گمراه کند، هرگز راهى براى هدایت او نخواهى یافت.

144) اى کسانى که ایمان آورده اید، کافران را به جاى مؤمنان دوست و یاور خود مگیرید. آیا مى خواهید براى خدا بر ضد خود حجّتى آشکار پدید آورید ؟

145) قطعاً منافقان در فروترین طبقه از آتش دوزخ خواهند بود، و هرگز براى آنان یاورى نجات بخش نخواهى یافت.

146) مگر کسانى از آنان که توبه کنند و راه صلاح در پیش گیرند و با پیروى از قرآن و سنّت پیامبر به خدا تمسّک جویند و دین خود را براى خدا خالص کنند و از هرگونه شرکى بپرهیزند، که اینان با مؤمنان خواهند بود، و به زودى خداوند پاداشى بزرگ به مؤمنان عطا خواهد کرد.

147) اگر خدا را بر نعمت هایش سپاس بگزارید و به او ایمان بیاورید او را با عذاب شما چه کار ؟ خدا سپاسگزار شاکران و به شایستگان سپاس آگاه است.