165) و از میان مردم کسانى هستند که غیر خدا را همتایان خدا قرار مى دهند و آنها را مانند دوست داشتن خدا دوست مى دارند، ولى کسانى که ایمان آورده اند، محبّتشان به خدا بیشتر است. اى کاش ستمکاران ( مشرکان ) مى دیدند زمانى را که عذاب را مشاهده مى کنند، آن گاه درمى یافتند که قدرت به تمامى از آنِ خداست و این که خدا عذابش شدید است،

166) آن گاه که سران شرک از پیروان خود تبرّى مى جویند و همگان عذاب را مى نگرند و پیوندهایى که آنها را به یکدیگر ارتباط مى داد، گسسته مى شود.

167) و پیروان مى گویند: اى کاش، بازگشتى به دنیا داشتیم، آن گاه از آنان تبرّى مى جستیم، همان گونه که امروز آنان از ما تبرّى جستند. این گونه خداوند کارهایشان را که برایشان مایه حسرت هاست به آنان مى نمایاند و آنان را به آتش درمى آورد، و آنان از آتش بیرون آمدنى نیستند.

168) اى مردم، از آنچه در زمین است بهره برید، که خدا آن را براى شما حلال و پاکیزه ساخته است و گام هاى شیطان را دنبال نکنید که او براى شما دشمنى آشکار است، پس مبادا به پیروى از شیطان آنچه را خدا حلال کرده است حرام بشمارید و آنچه را حرام کرده است روا بدانید.

169) شیطان فقط شما را به بدى و زشتى فرمان مى دهد و از شما مى خواهد که چیزهایى را بر خدا ببندید که نسبت آنها را به خدا نمى دانید.