44) پس مرا با کسانى که این سخن ( قرآن ) را دروغ مى انگارند واگذار که به تدریج آنان را از جایى که درنمى یابند ، به ورطه هلاکت فرو خواهیم افکند .

45) و به آنان مهلت مى دهم تا هر چه بخواهند نافرمانى کنند ، و این تدبیر من درباره آنهاست ، قطعاً تدبیر من استوار است .

46) یا مگر از آنان براى تبلیغ رسالتت مزدى مى طلبى که در نتیجه زیان مى بینند و بر اثر آن گرانبار مى شوند و براى رهایى از آن ، حقیقت را نمى پذیرند و مى گویند : فرمانبرداران و مجرمان در روز رستاخیز باهم برابرند ؟

47) یا مگر جهان غیب که خاستگاه پدیده ها و مقدرات است در اختیار آنان است تا آنچه را مى پسندند تثبیت کنند و مقدر سازند ؟

48) پس در برابر حکم پروردگارت که به آنان مهلت مى دهد و به تدریج آنان را به سقوط مى کشاند ، شکیبا باش و در عذابشان شتاب مخواه و مانند یونس آن همدم ماهى مباش ، آن گاه که در شکم ماهى خدا را ندا داد و به تقصیر خود اعتراف کرد در حالى که آکنده از غم و اندوه بود .

49) اگر لطفى از جانب پروردگارش شامل حال او نمى شد و توبه اش پذیرفته نمى گشت ، از شکم ماهى ، نکوهش شده به زمینى بى گیاه افکنده مى شد .

50) ولى با پذیرفته شدن توبه اش ، دیگر درخور نکوهش نبود ، بلکه پروردگارش او را برگزید و از شایستگانش گردانید .

51) و آنان که کافر شده اند ، هنگامى که آیات قرآن را که کتابى یادآور است شنیدند ، نزدیک بود تو را چشم بزنند ، با این حال مى گویند : قطعاً او گرفتار جنون ، و قرآنش الهام شیاطین است;

52) در صورتى که آن جز تذکارى براى جهانیان نیست .

2) چیست آن حقیقت ؟

3) و چه چیز تو را آگاه ساخت که آن حقیقت چیست ؟

4) آن ، قیامتِ در هم کوبنده است که قوم ثمود و عاد آن درهم کوبنده را دروغ شمردند .

5) امّا ثمودیان با آن صاعقه طغیانگر به هلاکت رسیدند .

6) و امّا عادیان با تندبادى سرد و سرکش نابود شدند .

7) خدا آن را هفت شب و هشت روزِ پیاپى بر آنان مسلّط کرد ، در آن مدّت آن مردم را بر زمین افتاده مى بینى که گویى تنه هاى نخل هایى فرو افتاده و میان تهى اند .

8) اینک آیا از آنان کسى را بر جاى مانده مى بینى ؟