59) به یقین، نوح را به سوى قومش به رسالت فرستادیم. او گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید که شما را معبودى جز او نیست. من بر شما از عذاب روز قیامت که روزى بزرگ است مى ترسم.

60) بزرگان و اشراف قومش به او گفتند: بى گمان ما تو را در گمراهى آشکارى مى بینیم.

61) نوح گفت: اى قوم من، هیچ گونه گمراهى بر من نیست، بلکه من پیامبرى از جانب پروردگار جهان ها هستم.

62) پیام هاى پروردگارم را به شما مى رسانم و شما را نصیحت مى کنم و از جانب خدا چیزهایى مى دانم که شما نمى دانید.

63) و آیا تعجّب کرده اید که براى شما از جانب پروردگارتان مایه تذکارى آمده و آن بر مردى از خودتان وحى شده است تا شما را از عذاب الهى بیم دهد و تا شما تقوا پیشه کنید و باشد که مورد رحمت قرار گیرید ؟

64) ولى او را دروغ پرداز شمردند و ما عذاب را براى آنان مقرّر کردیم، پس نوح و کسانى را که با او در کشتى بودند نجات دادیم و کسانى را که آیات ما را دروغ انگاشتند غرق کردیم، زیرا آنان مردمى کوردل بودند.

65) و به سوى قوم عاد برادرشان هود را به رسالت فرستادیم. گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید که شما را معبودى جز او نیست، پس آیا پروا نمى کنید و از خدا نمى ترسید ؟

66) از میان بزرگان و اشراف قومش آنان که کفر ورزیدند گفتند: بى گمان، ما تو را در بى خردى مى بینیم و قطعاً تو را از دروغگویان مى پنداریم.

67) هود گفت: اى قوم من، هیچ گونه بى خردى بر من نیست، بلکه من پیامبرى از جانب پروردگار جهان ها هستم.