استاد الهی قمشه‌ای آیه را این گونه ترجمه می کند؛
ﻭَﺍﺿْﺮِﺏْ ﻟَﻬُﻢ ﻣَّﺜَﻞَ ﺍﻟْﺤَﻴَﺎﺓِ ﺍﻟﺪُّﻧْﻴَﺎ ﻛَﻤَﺂءٍ ﺃَﻧﺰَﻟْﻨَﺎﻩُ ﻣِﻦَ ﺍﻟﺴَّﻤَﺂءِ ﻓَﺎﺧْﺘَﻠَﻂَ ﺑِﻪِ ﻧَﺒَﺎﺕُ ﺍﻟْﺄَﺭْﺽِ ﻓَﺄَﺻْﺒَﺢَ ﻫَﺸِﻴﻤﺎً ﺗَﺬْﺭُﻭﻩُ ﺍﻟﺮِّﻳَﺎﺡُ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻠَﻲ ﻛُﻞِ ّ ﺷَﻲْ ءٍ ﻣُّﻘْﺘَﺪِﺭﺍً(آیه ٤٥ سوره مبارکه کهف)
ﻭ برای امت، زندگانی دنیا را چنین مثل زن که ما آب بارانی از آسمان نازل کنیم و به آن آب، درختان و نباتات گوناگون زمین درهم پیچیده و خرم بروید، سپس همه درهم شکسته و خشک شود و به دست بادها زیر و زبر و پراکنده گردد، و خدا بر هر چیز اقتدار کامل دارد.

در این ترجمه، مَثَل برای امت در نظر گرفته شده است اما عده ای از مترجمین، مَثَل را ﺑﺮﺍی ﺩﻧﻴﺎﻃﻠﺒﺎﻥ ﻏﻔﻠﺖ‌ﺯﺩﻩ یا به این اشکال یا برای همان ضمیر آنها،در نظر گرفتند که به نظر می رسد، خطاب، همه هستند و همگی بدانند و همیشه این موضوع را نصب العین خود قرار دهند که مَثَل دنیا این گونه است. این مترجم با آوردن کلمه امت، سعی کرده است که ضمیر را هم برای خواننده خود روشن کند. اما، موضوع دیگر، بحث مَثَل است که در این ترجمه می گوید: چنین مَثَل بزن که ما آب بارانی از آسمان نازل کنیم، بعد فلان می‌شود و بهمان، که می بینیم باران، جزوی از مَثَل می شود اما در ترجمه های دیگر، مَثَل را فقط ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁب یا باران می بیند که باران، کُل مَثَل است و این که گیاه روییده می‌شود و خزان می گردد جدای از مَثَل به نظر می رسد به گونه ای که مثلاً رابطه ی خزان با باران مشخص نمی‌شود. در ادامه، با ادبیاتی زیبا ترجمه را پی می گیرد و می گوید: درختان و نباتات گوناگون زمین درهم پیچیده و خرم بروید ، سپس همه درهم شکسته و خشک شود و به دست بادها زیر و زبر و پراکنده گردد. که در این قسمت ترجمه هم، کلمه ی درختان را در کنار گیاهان دیگر هم دیده می شود که در باغ ها درهم پیچیده می شوند و این وضعیت اختلاط را هم کسب می کنند که بهرحال آن ها هم روزی خزان شده و به دست باد زیر و زبر و پراکنده خواهند شد.

و زکریا اذ نادی ربه رب لاتذرنی فردا وانت خیر الوارثین ): (و زکریا رایاد کن ، آن وقت که پروردگارش را ندا کرد: پروردگارا مرا تنها مگذار که تو از همه بازماندگان بهتری )
آمدن کلمه ی «اذ» در این آیه نشانگر این مطلب است که یاد کردن از بعضی از زمان ها  مهم است نه همه زمانها، درباره شخصیت مهمی چون حضرت زکریا گفته می شود که پیامبر (اسلام)، یاد کن آن زمانی که؛ سوال، کدام زمان؟ آن زمان که گفت: پروردگارا مرا تنها مگذار که تو از همه بازماندگان بهتری. سوال، یادآوری کدام زمان ها مهم است؟ شاید مثلاً زمان هایی که فردی یا افرادی مطلب زیبا و آموزنده ای را بیان می کنند یا رفتاری مناسب را انجام دادند که می تواند برای دیگران مفید باشد.
«و زکریا اذ نادی ربه رب لاتذرنی فردا وانت خیر الوارثین»
عده ای از مفسران ، «مرا تنها مگذار» را به طلب فرزند معنا نمودند و کلمه فرزند و یا کلمات مشابه را در ترجمه خود بیان کرده اند که با توجه به آیه ی بعد از آن که می فرماید:
«فاستجبنا له ووهبنا له یحیی واصلحنا له زوجه..»
اوردن کلمه فرزند در ترجمه، کار درستی است.
البته در ترجمه، این آیه، بعضی از مترجم ها،این گونه ترجمه کردند:
و زکریا را [ یاد کن ] زمانی که پروردگارش را ندا داد: پروردگارا! مرا تنها [ و بی فرزند ] مگذار و تو بهترین وارثانی.
که بین عبارت «پروردگارا! مرا تنها [ و بی فرزند ] مگذار» و عبارت «و تو بهترین وارثانی» ارتباط روشنی دیده نمی شود در حالیکه بعضی از ترجمه ها مانند ترجمه آیت الله مشکینی،  با آوردن عبارتی چون ( و اگر وارثی هم ندهی باکی نیست، زیرا ) باعث شده است تا  بین عبارت قبل و بعد از آن ارتباط خوبی برقرار شود.
ترجمه آیت الله مشکینی:
و ( به یاد آر ) زکریّا را هنگامی که پروردگار خود را ندا کرد: پروردگارا ، مرا تنها ( و بدون فرزند و وارث ) مگذار و ( اگر وارثی هم ندهی باکی نیست ، زیرا ) تو بهترین وارث ها هستی.
مرا بدون  وارث مگذار و اگر وارثی هم ندهی باکی نیست ، زیرا تو بهترین وارث ها هستی.(ارتباط به زیبایی نشان داده شده است.)
البته، ایشان  با آوردن کلمه فرزند در کنار وارث ، کلمه وارث را هم برای خواننده روشن کرده است.
همان طور که گفته شد، بعلت پرداختن به آیات قبل و بعد، بعضی از مترجمین دعای «پروردگارا! مرا تنها مگذار» را به طلب فرزند ترجمه کردند که به نظر کار درستی است اما سوالی که مطرح می شود این است که  نمی توان از این آیه، برای موارد دیگری هم استفاده کرد، مثلاً فردی طالب رفیقی در مسافرت است یا فردی که همسری می خواهد که از تنهایی بیرون آید نمی تواند از این دعای قرآنی استفاده کند؟
رسول خدا صلى الله علیه و آله هنگام جنگ خندق به درگاه خداوند چنین عرضه داشت: خدایا! تو عبیدةبن الحارث را روز بدر از من گرفتى و حمزه را روز احد، و این علىّ است. آنگاه این آیه را تلاوت فرمودند: «رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ»
همانطور که مشاهده شد،در این روایت، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دعای حضرت زکریا را در جایی غیر از طلب فرزند  بکار می برد و از خداوند متعال می خواهد که حضرت علی علیه السلام را از ایشان نگیرد تا باعث تنهایی ایشان هم نگردد.

در این جا سه احتمال متصور است یکی این که این آیات در مقام بزرگ شمردن گناه و عظیم دانستن آثار گناه است که آن را به محسوس مثل می زند یعنى جاى دارد که آسمانها شکافته و زمین منشق و پراکنده گردد و کوه ها سقوط نموده و خراب گردد. دوم این که واقعا آسمان ها بعلت گناه قصد واکنش دارند و می خواهند خود را بعلت بزرگداشت مقام کبریایی تخریب کنند در این حالت سخن از شعور همه چیز در جهان است و سوم این که گناه آنچنان نیروی مخربی دارد که می تواند آسمان ها را از هم بشکافد. بهرحال هر اثری در روی دنیا می تواند ایجاد انرژی مثبت و یا منفی شود شاید بتوان گفت گناه می تواند انرژی مخرب داشته باشد شاید بتوان گفت همچنان که در علم فیزیک قانون نیروها باعث پدید آمدن حرکت یا توقف می‌شود در این جا هم نیروی مخرب گناه قادر است که آسمان ها را بشکافد اما نیروهای دیگری که توسط ملایک صادر می‌شود جلوی تخریب آنها را می گیرند

خداوند متعال هم رَفِیعُ الدَّرَجَات است یعنی ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﺭﻓﻴﻊ ﺍﺳﺖ، ﺍﻋﻠﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ و هم رَافِعَ الدَّرَجَات به معنای بالابرنده درجات است.
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ (آیه ١٥ سوره مبارکه غافر)
ﺍﻋﻠﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ‌ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮ ﻫﺮﻛﺲ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ، ﻣﻲ‌ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ.
یَا کَاشِفَ الْکُرُبَاتِ یَا وَلِیَّ الْحَسَنَاتِ یَا رَافِعَ الدَّرَجَاتِ یَا مُؤْتِیَ السُّؤْلاَتِ(فرازی از دعای مشلول)
ای برطرف کننده ناراحتیها، ای سرچشمه خوبیها، ای بالابرنده درجات، ای دهنده خواسته ها.
یَا سَیِّدَ السَّادَاتِ یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ یَا رَافِعَ الدَّرَجَاتِ یَا وَلِیَّ الْحَسَنَاتِ یَا غَافِرَالْخَطِیئَاتِ (فراز دوم از دعای جوشن کبیر)
ای سرور سروران، ای برآورنده دعاها،ای بلندی بخش جایگاهها، ای سرچشمه نیکیها، ای درگذرنده از خطاها.
پیام ها:
کسی به معنای واقعی می تواند رَافِعَ الدَّرَجَات باشد که خودش رَفِیعُ الدَّرَجَات باشد.
کسی که به معنای واقعی رَفِیعُ الدَّرَجَات است قطعا رَافِعَ الدَّرَجَات هم هست. پس شاید علت این که بعضی از مفسران زیر عنوان رَفِیعُ الدَّرَجَات از این مطلب سخن می گویند که ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ، همین نکته است. در ضمن چون انسان دارای قدرت انتخاب و اختیار است لذا همه مشمول بحث بالا رفتن و افزایش درجات نمی شوند و کسب و میزان آن هم شرایطی دارد.
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ (آیه ی ٣ مبارکه واقعه)
پست کننده [ کافران ] و رفعت دهنده [ مؤمنان ] است.
آیات ۷۵ و ۷۶ سوره طه می فرماید:
وَمَن یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ

هر که مومن نزد او رود در حالی [که ] کارهای شایسته انجام داده است ، برای آنان درجات والا خواهد بود.
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَذَٰلِکَ جَزَاءُ مَن تَزَکَّىٰ
ﺑﺎﻍ‌ﻫﺎی ﻫﻤﻴﺸﻪ‌ﺳﺒﺰی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺟﻮی‌ﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﻲ‌ﺍﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺳﺎﺯی ﻛﻨﻨﺪ.
در سوره انعام آیه ۱۳۲ می فرماید:
«لکل درجاتٌ مما عَملوا» : (و برای هر کدام به نسبت عملشان درجاتی است.)
پیام آموزشی:
کسی می تواند درجات علمی و تربیتی دانش آموزان و دانشجویان را بالا ببرد که خودش از درجات علمی و تربیتی بالایی برخوردار باشد.پس اگر معلمی دارای سواد کافی در زمینه دانش و اداره کلاس نباشد نمی توان توقع بالا بردن درجات علمی از آن داشت لذا باید دانشگاه فرهنگیان و متولیان این امور از جایگاه ویژه ای برخوردار باشند و آموزش ها هم به اندازه و کافی باشد و مورد ارزیابی دقیق قرار گرفته و کسانی وارد شغل معلمی شوند که از صلاحیت کافی برخوردار شده‌اند. متاسفانه در شرایط فعلی مشاهده می شود که معلمانی استخدام شدند که علی رغم داشتن معلومات خوب در نحوه اداره کلاس و برخورد با دانش آموزان با ویژگی های مختلف کارایی مطلوب را ندارند که این نشان دهنده اشکال بزرگی در آن دانشگاه هاست البته اگر بحث تربیت دانش آموزان هم مهم است باید ابتدا در گزینش معلمان و دبیران بسیار دقت کرد و علاوه بر آن، در دانشگاه های متولی از آموزش های علمی و عملی مناسب در این زمینه هم استفاده کنند تا در نهایت معلمانی وارد شغل معلمی شوند که با معرفت و خودساخته باشند باز متاسفانه در شرایط فعلی مشاهده می شود که معلمانی نیز استخدام شدند که در زمینه اعتقادات دینی و پایبندی به اصول و ارزش‌های نظام مساله دارند که شاید به خاطر جذب نیرو خارج از دانشگاه فرهنگیان باشد چراکه در زمان کوتاه، توانایی شناخت هم کاهش می یابد.

وقتی خداوند متعال به حضرات نوح، ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ، ﻣﻮﺳﻲ، ﻋﻴﺴﻲ و پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله ﺳﻔﺎﺭﺵ می نماید که ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻧﺸﻮﻳﺪ، مومنین هم باید به این دستور عمل کنند یعنی دین را به پا دارند و ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻧﺸﻮند.

مسلمانان وارث کتاب قرآن هستند به عبارتی به مسلمانان تعلق دارد. چه کنیم که مشمول، ﻟَﻔِﻲ ﺷَﻚٍ ّ ﻣِّﻨْﻪُ ﻣُﺮِﻳﺐ، نشویم؟(ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻱ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ.)
استاد قرائتی در ذیل آیه ۱۴ سوره مبارکه شوری می فرماید:
ﺷﻚ، ﮔﺬﺭﮔﺎﻩ ﺧﻮﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻲ ﺗﻮﻗﻒ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻴﺴﺖ. ﺁﻥ ﺷﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺪّﻣﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﮔﺮﺩﺩ، ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭﻟﻲ ﺍﮔﺮ ﺷﻚ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﻭ ﺳﻮء ﻇﻦ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺭﻛﻮﺩ ﻭ ﺑﻲ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﺷﻮﺩ، ﺿﺪ ﺍﺭﺯﺵ ﺍﺳﺖ.
پس وظیفه مسلمانان، وارثان کتاب قرآن این است که در رفع شک اقدام کنند. صرف اینکه به این کتاب و محتویات آن شک دارند هیچ چیزی درست نخواهد شد البته تنها خواندن عربی قرآن بدون دریافت معنا و مفهوم آن در رفع شک و تردید کفایت نمی‌کند بلکه باید با دریافت معانی و تدبر ،تفکر و تحقیق در این شک باقی نماند.

گویا نظر قرآن این است که باید یک انسان در سن چهل سالگی ذریه داشته باشد مگر اینکه شرایط خاصی مطرح باشد مثلاً عقیم بودن یا عدم امکان ازدواج صحیح.

از آیات قرآن استفاده می‏ شود که قرآن کریم دو جور نازل شده ، یکی یکپارچه در یک شب معین ، و یکی هم به تدریج در طول بیست و سه سال نبوت. تمام آیات قرآن پر از نکات و قوانینی کوچک و بزرگی است که می توان در همه ی ابعاد زندگی از آن بهره ببریم جالب است محققین امور یاددهی و یادگیری می گویند برای یادگیری بهتر یک موضوع می توان از این استراتژی بهره برد که اول، یک مطلب را بصورت کلی بخوانید و روی جزئیات متمرکز نشوید اگر خواندن با درک و فهم هم همراه نباشد یا کم باشد هیچ اشکالی ندارد فقط باید تمام سعی این باشد که بخوانید، عبور کنید و مطلب را تمام کنید حالا، بعد از یکبار خواندن کلی، دوباره آن را بخوانید و در این مرتبه است که باید با تمرکز و دقت بیشتری به مطالعه بپردازید. این گونه مطالعه کردن نتیجه بهتری در پی خواهد داشت و با این روش دیگر فهمیدن مطلب دشوار نخواهد بود باید این تکنیک را  امتحان کرد تا شاهد اثر فوق العاده آن باشید از این استراتژی می توان زمان هایی که درک و فهمیدن مطلب دشوار است استفاده کرد همچنین مطلب می تواند دو یا سه پاراگراف، یک درس، یک فصل و یا حتی کل کتاب باشد.
اما درباره نزول یکپارچه قرآن بر قلب پیامبر صلی الله علیه وآله هم شاید بتوان گفت که این کار زمینه ساز بهتر دریافت آیات قرآن در طول بیست و سه سال آینده را برای پیامبر صلی الله علیه وآله فراهم کرده است البته قطعا نمی توان گفت که راز این دو گونه نزول قرآن فقط همین است بلکه می تواند دلایل متعددی برای این دو نحوه نزول قرآن وجود داشته باشد.

در مسایل مختلف گاهی اعراض لازم است در این مواقع اعراض بیش از بیان دلایل و هشدارها می تواند سودمند باشد شاید برای برخی همین که در معرض توجه اند و با آن ها بحث می شود و آنها هم مشغول گفتگو و بحث هستند لذت بخش و یا سرگرم کننده است لذا به نظر می رسد مثلاً بعد از این که فرد به این نتیجه رسید که این صحبت ها سود نمی بخشد اعراض انجام شود در این مواقع شاید فرد را به فکر فرو برد که چه شد که حرف و گفتگو ها تمام شد شاید این شخص به این نتیجه رسیده است که  صحبت کردن با او هیچ ارزشی ندارد و  منطق او قابل دفاع نیست و این که فرد موضوعی را در یک جمع مطرح می کند و هیچ گونه عکس العملی نسبت به او صورت نمی گیرد شاید این اعراض، این مسئله را بیان می کند که از چنین بحثی در جمع هیچ گونه ترسی نداریم چراکه انسان هایی با فطرت سالم این دلایل را اصلا نمی پسندند اما از فواید دیگر اعراض موضوعی است که شیخ اجل سعدی آن را به خوبی بیان می کند:
ﺯﻣﻴﻦ ﺷﻮﺭﻩ ﺳﻨﺒﻞ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﺭﺩ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺨﻢ ﻋﻤﻞ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﮕﺮﺩﺍﻥ
وقتی انسان به این نتیجه رسید که هشدارها و نصایح فایده ای ندارد چرا باید وقت با ارزش خود را صرف چنین شخص یا اشخاصی کند گاهی در بحثهای سیاسی وقت زیادی از انسان گرفته می‌شود در صورتی که می داند هیچ فایده ای هم در آن وجود ندارد این وقت طلایی می توانست به خواندن قرآن همراه با تدبر و یا کارهای خوب دیگر اختصاص داده شود باید وقت و انرژی در راستای سودمندی خرج شود اما در باب اعراض باید گفت که در این زمینه باید تحقیق بیشتر صورت گیرد بطور مثال اعراض  چه معانی دارد و در قرآن در چه مواردی بکار رفته است چه مراتبی دارد، چراکه مثلاً دانش آموزی درس نمی خواند و هر چه گفته می‌شود فایده ای ندارد پدر و مادر یا معلم با اعراض، او را به حال خود رها می کنند شاید به خود آید یا با اعراض، حداقل ناراحتی‌ها را از خود و حتی از دانش آموز کم کنند یا فرض کنید فرزندی که با تمام نصایح و هشدارها ترک صلاه کرده و یا حجاب را کنار گذاشته و به هیچ وجه زیر بار نمی رود آیا در این موارد که پدر و مادر از اصلاح او نامید شدند آیا باید به همین صورت هشدار ها را ادامه دهند تا اثر کند یا گاهی اعراضی چون قهر کردن می تواند بهتر اثر بگذارد جالب است که گاهی والدین می گویند کارشناسان به ما گفتند در مقابل فرزندان ناخلف فقط خوبی کنید و ما با او رفتار خوب کردیم اما ذره ای در او تاثیر مثبتی ندیدیم آیا در این موارد اعراض نمی تواند اثر بهتری بگذارد؟!

گویا دستور این است که اول خشوع و تواضع سپس ذکر استغفار و گویی بالاترین حالت خشوع و تواضع در سجده صورت می گیرد یحتمل استغفار در سجده که بخاطر خشوع و تواضع صورت گیرد باعث می شود تا گناهان رفع شود(نغفر لکم خطایاکم :می آمرزیم گناهان شما را) و این استغفار برای نیکوکاران هم موثر است چراکه می فرماید: (و سنزید المحسنین: و نیکو کاران را فزونی دهیم ) یعنی به نیکوکاران پاداش بیشتری خواهیم داد. اما این خشوع و تواضع همراه با ذکر استغفار و طلب عفو وقتی در هنگام ورود به مکان مقدسی صورت گیرد نتیجه‌ی بهتری خواهد داشت چراکه در تفاسیر مراد از قریه را شهر بیت المقدس معرفی کرده و عده‌ای هم (و ادخلوا الباب: واز این در داخل شوید) را مراد باب یا درب مسجد بیت المقدس دانسته‌اند درب می تواند اشاره به درب دروازه یا درب مسجد داشته باشد که اگر مسجد یا معبد در آن زمان وجود داشته ، به نظر می رسد این عمل در انتهای کار و هنگام ورود به مسجد صورت گرفته است چراکه مسجد هم محل سجود است و این حالت سجده کردن احتمالا در محل سجود انجام گرفته است.درضمن احتمالا باب به محل ورود به جایی گفته می شود و الزاما نیاز به درب ندارد.