دراین آیه خداوند می فرماید: ما این چهارپایان را رام و مسخر انسان قرار داده ایم بطوریکه هم بعنوان مرکب از آنها استفاده می کند وهم از گوشت آنها ارتزاق می نماید و نیز ازپوست و موی آنها بهره برده و از شیر آنها می نوشد، پس چرا با وجود چنین تدبیرکامل ونعمتهای فراوان بازهم پروردگار را سپاس نمی گزارد و او را عبادت نمی کند؟ گویا خداوند اموری که انسانها برایشان روزمرگی آورده بطوریکه ازبس سهل الوصول در اختیار آنهاست از اهمیت آنها غافل گردیده اند و نتیجه غفلتشان به فراموشی در شکر گزاری در برابر نعمتهای الهی شده است و آیه با بیان و استفهام تقریری از انسانها در صدد غفلت زدایی میباشد . الله اعلم

این آیه و آیات مشابه اشاره به برگزیدن اله یا اله ها بجای خدای احد دارد و در ادامه با لحنی شبیه آنچه برخی مشرکان بکار میبردند میفرماید اینان چنین عملی را به امید اینکه از یاری خدایانشان بهره مند گردند مرتکب شدند

این آیه به پیامبر اکرم دلگرمی میدهد و بعنوان پشتوانه و عدم اندوه در قبال اعمال مشرکان ، به پیامبر میفرماید گفتار این مشرکان مبادا هرگز باعث اندوه و غم توشود

آفاق ) به معنای نواحی و (شهید) به معنای شاهد یا مشهود است .مراد از آیات آفاقی و بیرونی ، حوادثی است که قرآن خبر داده که بزودی واقع می شود مانند: وعده نصرت و غلبه کلی دین و انتقام از مشرکین قریش و قتل آنان درجنگ بدر و غیر آن . که همه آنها همانطور که قرآن خبر داده بود محقق شد. و آیات انفسی دلایل درونی در وجود انسان است که به حقانیت قرآن شهادت می دهد

دراینجا خداوند به پیامبر دستور می دهد که با کفار از راه قاعده عقلی (دفع ضررمحتمل ) احتجاج نماید، می فرماید: مرا خبر دهید که اگر حقیقتا این قرآن از جانب خدانازل شده و وعید و انذار آن ، واقع شدنی باشد، آنوقت تکلیف شما که به آن کفرورزیده اید چه خواهد شد؟

(عرش ) یعنی مقامی که اوامر و فرامین الهی از آنجا صادر می شود و بوسیله آنها امرعالم را تدبیر می نمایند. (حافین ) یعنی احاطه کنندگان و حلقه زنندگان به دور چیزی و(ملائکه ) مجریان مشیت خدا و عاملان به امر او هستند.

و خداوند آسمانها و زمین را براساس حق آفرید، تا هرکسی بدانچه بدست آورده جزاء داده شود و آنها ستم کرده نمی شوند

بلکه کسانی که مرتکب بدیهامی شوند پنداشته اند که ما آنها را مانند کسانی قرار می دهیم که ایمان آورده و اعمال صالح کرده اندو زندگی و مرگشان با آنها یکسان است ؟€ چه بد حکمی نموده اند

این شریعت یا این قرآن بصیرتهایی است برای مردم و هدایت و رحمتی است برای گروهی که یقین آورند

شیطان، عنصرى مطرود و رانده شده از درگاه خداوند

شیطـن رجیم

«شیطان» مشتق از ماده «شَطَنَ» به معناى «بَعُدَ» (دور شد) است و «رَجْم» در معانى سنگ سار کردن، لعن، هجران، طرد و شتم استعمال شده است. (لسان العرب) سیاق آیه شریفه، با تمام این معانى سازگار است.

مرحله نزول قرآن بر پیامبر(ص)، منزّه از القاءات شیطان و همراه با رانده شدن او از محدوده آن
است .
باصراحت اعلام داشته خداوند که این سخن ( قرآن ) هرگز کلام شیطان نیست

و او (پیامبر) هرگز نسبت به آنچه دریافت میکند یعنی وحی که از عالم غیب به او میرسد بخل نمی ورزد ( در رساندن وابلاغ به بندگان بخل نمی ورزد )
پیامبر(ص)، معارف غیبى را در انحصار خود قرار نمى داد و از آموختن آن به دارندگان شرایط، امتناع نمىورزید.
قرآن در مرحله ابلاغ به مردم، همانند مرحله نزول و دریافت، مصون از تحریف و کتمان است.

( آن فرشته که حامل وحی است ) فرمانش در نزد دیگر فرشتگان نافذ است و مورد اطاعت است و امانتدار هم هست
مطاع ، یعنی فرشته ای که ملائکه دیگر زیردست و تحت فرمان او هستند، و امین ، یعنی در رساندن وحی ورسالت ، خیانت و دخل و تصرفی نمی کند و نیز آن را فراموش نمی نماید

قَرینٌ : دوست و همنشین - همتا

سُرُرٍ : تخت ها ( جمع سریر)

فَواکِهُ : میوه ها ( جمع فاکهه )

لَواحِدٌ: لام برسر کلمه واحد لام تاکیدیه است و باعث تاکید معناست

واو قسم از حروف جار است و اسم بعدازخود را مجرور میکند

کلمه استکبارا در ابتدای این آیه مفعول مطلق است برای فعل محذوف یستکبرون

لَیَکُونُنَّ
 توضيح : قابل تامل درکلمه لیکونن اینکه حرکت ماقبل از نون ثقیله هرگاه ضمه باشد نشان دهنده اینست که کلمه جمع بوده وهرگاه فتحه باشد مفرد بوده

مَنافِعُ وَ مَشارِبُ
 توضيح : کلمات منافع ومشارب به دلیل غیر منصرف بودن ( جمع مکسر بروزن مفاعل ) امکان پذیرش تنوین را ندارند

لَمْ تَکُونُوا
 توضيح : هرگاه بر سر فعل مضارع حرف لم بیاید در ترجمه باید ماضی ساده ترجمه شود