1-مکذب دین چه کسی است؟ آیا او رسماً اعلام می‌کند که دین را قبول ندارد؟
2-راه فرار از مکذب دین بودن چیست؟ قرآن چگونه ما را هدایت می‌کند؟

همه چیزش شبیه نمازخوان‌هاست به جز آن چه که باید باشد! روزی سه وعده مسجد می‌رود و تسبیح به دست، با همه پولدارها و کاسب‌ها احوال‌پرسی می‌کند. حتی روی پیشانی‌اش هم جای مُهر پینه بسته و خلاصه از نظر ظاهری چیزی کم ندارد.
اما کافی است که یک یتیم از او درخواست کمک کند تا شخصیت واقعی‌اش را نشان دهد. چنان دست رد به سینه‌اش می‌زند و او را از خود می‌راند که دیگر جرأت نکند نیازش را بگوید. حتی اگر کسی بخواهد غذای مسکینی را بدهد، او هیچ تشویقی نمی‌کند و به این ترتیب نشان می‌دهد که از روح و حقیقت نماز هیچ بهره‌ای نبرده است.
وای بر چینین نمازگزارانی که اصلا دین را قبول ندارند و آن را تکذیب می‌کنند. چرا که ظاهرِ بی‌باطن، مثل پوسته بی‌مغز است و در قاموس دین، نماز این‌چنینی ریائی بیش نیست. آری اینان که در خدمت مردم نیستند، روح نماز را ندارند و بلکه مکذب دین‌اند و مستحق عذابِ جهنم...

أَ رَأَیْتَ الَّذی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ (1) فَذلِکَ الَّذی یَدُعُّ الْیَتیمَ (2) وَ لا یَحُضُّ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْکینِ (3) فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ (4) الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ (5) الَّذینَ هُمْ یُراؤُنَ (6)


آیا دیدى آن کسى را که دین را دروغ مى¬انگارد؟ (1) [شاید در زبان چنین نباشد، اما رفتارهایی دارد که جز از مکذّب دین سر نمی¬زند.] او همان کسى است که یتیم را به شدت و ستم از خود مى¬راند (2) و بر اطعام بینوا ترغیب نمى¬کند. (3) [هرچند در میان نمازگزاران است، اما نمازگزار درستی نیست. اگر بود، نمازش او را از دنیاگرایی و تبعات زشت آن باز می¬داشت.] پس واى بر این نمازگزاران! (4) همانان که از نمازشان غافل‌اند و بدان اهتمام نمی¬ورزند. (5) همانان که ریا مى¬کنند (6) و از اموال خویش در رفع نیاز دیگران دریغ می-کنند. (7)