1-عیب‌جویی و غیبت‌ و تمسخر چقدر بد است؟ چرا آدم‌ها به چنین زشتی‌هایی دچار می‌شوند؟
2-کسی که همه چیز را پول و دنیا می‌بیند، چگونه قابل هدایت است؟ چه فرجامی برای اوست اگر خود را اصلاح نکند؟

پول پول پول! همه وجودش را فکر و خیال و آرزوی پول گرفته است. آنقدر که کارش شده جمع کردن و شمردن پول. اصلا همه دنیا و آخرت را پول می‌بیند. برای همین هم هست که که وقتی به دیگران می‌رسد، شروع می‌کند به عیب‌جویی و ایراد گرفتن که یا عیب‌ها را پشت سرشان بگوید و غیبت‌شان را بکند، یا اگر هم پیش خودشان می‌گوید، در مقابل بقیه می‌گوید تا مسخره‌شان بکند و آبرویشان را ببرد. به هر حال این آدمِ دنیاگرای پول‌پرست، کاری به جز شکستن دل مردم ندارد.
اما کورخوانده‌ است و بدجوری به بیراهه زده است. چرا که این پول‌ها نه تنها او را به بهشت نمی‌رساند، بلکه به خاطر این رفتارهایش موجب می‌شود که در آتش جهنم بیفتد. آتش شکننده‌ای که خدا آن را برافروخته تا جان‌های این نامردمِ بی‌رحم را بسوزاند و اجازه فرار به آن‌ها ندهد...

وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1) الَّذی جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ (2) یَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ (3) کَلاَّ لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ (4) وَ ما أَدْراکَ مَا الْحُطَمَةُ (5) نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6) الَّتی‏ تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (7) إِنَّها عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (8) فی‏ عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9)

واى بر هر عیب¬جوى غیبت¬کننده¬ای (1) که [به جهت دوست داشتن ثروت،] مالى فراهم آورده و آن را پى در پى شمرده است [تا از زیاد شدنش لذت ببرد و همین خصلت، او را به خود برتر بینی و در نتیجه، عیب¬جویی و بدگویی از دیگران کشانده است] (2) چون مى¬پندارد که ثروتش جاودانه¬اش ساخته است. (3) چنین نیست که او به واسطه ثروت، جاویدان شود، بلکه حتماً مرگ او فرا خواهد رسید و قطعاً در آن آتش شکننده افکنده خواهد شد (4) و چه چیزى تو را آگاه کرده است که آن آتش شکننده چیست؟ (5) آتشِ برافروخته خداست (6) که بر دلها چیره مى شود و جان آدمیان را مى سوزاند. (7) آن آتش بر آنان در بسته خواهد بود و راه خلاصى از آن نخواهند داشت. (8) این در حالى است که آنان در ستونهایى بسیار دراز به بند کشیده شده¬اند. (9)