1-سخت‌ترین کار چیست؟ چرا؟
2-رسول‌الله وقتی که از سختی کار فارغ می‌شود، چه باید بکند؟ ما چطور؟

1-سخت‌ترین شغلی را که می‌شناسی به خاطر بیاور تا بدانی که از آن سخت‌تر هم هست! بله، بالاتر و سخت‌تر از هر کاری، کاری است تا این که به پیامبری برسد؛ اما دیگر بالاتر از پیامبری چیزی نیست. پیامبری آن قدر سخت و طاقت‌فرساست که بار سنگین آن بر سینه رسول سنگینی می‌کند و کمر او را می‌شکند!
2-اینک رسول‌الله- که بالاترینِ پیامبران و دل‌سوزترین و پرفشارترین آنان است- در مرحله‌ای از رسالت قرار دارد که بارش سبک شده و فشار، اندکی کم شده است. انتظار می‌رود که او در این برهه قدری استراحت کند و فارغ از اصلِ مسوولیت، اوقات فراغتی برای خود دست و پا کند. هر چه باشد، بار رسالت کمر او را خم کم کرده است... اما خدای مهربان با نزول وحی، نعمت‌های خاص خود را به او یادآوری می‌کند تا قانون مهمی را یادش دهد:
3-«ای رسول ما، درست است که بار سنگین رسالت پشت تو را خم کرده و سینه‌ات را سنگین نموده است، اما مگر ما به تو شرح صدر ندادیم و این بار سنگینِ کمرشکن را از دوش تو برنداشتیم و نام تو را بلند و پرآوازه نکردیم؟ پس بدان که قانون این است: با هر سختی آسانی است!»
4-چه قانون مهمی! اگر چنین باشد، پس دیگر لازم نیست که رسول‌الله به دنبال تفریح و فراغت باشد، بلکه او باید هم‌چنان برای هدایت مردم تلاش کند و خود را به زحمت بیندازد و لحظه‌ای از میل و گرایش به سوی پروردگارش کوتاه نیاید، چرا که با هر سختی آسانی است: پس هرگاه از انجام وظیفه‌ای الهی فارغ شدى، بی‌آنکه از دشواری راه نگران شوی، برای انجام وظیفه الهیِ دیگر تلاش کن و بدین وسیله به سوی پروردگارت رغبت کن.

أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ (1) وَ وَضَعْنا عَنْکَ وِزْرَکَ (2) الَّذی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ (3) وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ (4) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً (6) فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (7) وَ إِلى‏ رَبِّکَ فَارْغَبْ (8)

آیا به تو شرح صدر ندادیم [تا ظرفیت دریافت وحی و تحمل گزندها و مشکلات راه تبلیغ وحی را داشته باشی] (1) و [با فراهم¬سازی اسباب و شرایط انسانی و اجتماعی، دعوت و مجاهدت‌های الهی، تو را پیش¬بردیم و بدین ترتیب،] سنگینى بار رسالت را از دوش تو برداشتیم. (2) آن سنگینى که پشت تو را سخت شکسته بود (3) و [به رغم بدخواهی دشمنانت، با پیشبرد دعوت حق،] آوازه¬ات را بلند گردانیدیم. (4) [چنین کردیم، چون سنّت ما بر این جارى است که] در پى دشوارى، آسانى باشد. (5) [این سنت همچنان جریان دارد.] به یقین در پى دشوارى، آسانى خواهد بود. (6) پس هرگاه از انجام وظیفه¬ای الهی فارغ شدى، [بی¬آنکه از دشواری راه نگران شوی،] برای انجام وظیفه الهی دیگر تلاش کن (7) و بدین وسیله به سوی پروردگارت رغبت کن. (8)