اول روز ماه ذیقعده سال 173 هجری، در شهر مدینه چشم به جهان گشود. بانوی بزرگواری که از همان کودکی در محیطی پرورش یافت که پدر و مادر و فرزندان، همه به فضایل اخلاقی آراسته بودند.
پارسایی و تقوای خاندانی پاک، از همان اوان کودکی وی را معصومه خاندان کرد و از همان کودکی تحت تعلیم برادر بزرگوارش به مقامی والا دست یافت. امام هشتم که در نبود پدر دستان فرزندانی کوچک را در دست گرفت و راه بندگی و زهد این خاندان را فرا روی این نیکان نهاد.
معصومه(س) بانویی از جنس صبر زینبی بود که در روزهای نبود برادر، بزرگوارانه غم تنهایی را تاب آورد و معصومه‌ی خاندان آل عبا گشت. قطعا کسب تحصیل و مقام در دامان امامی رئوف، در بروز صفاتی بهشتی در این بانوی بزرگوار بی تأثیر نبود اما او خود بانویی بود که اشعه‌های نورانی خورشید امامت خاندان و پدر را، در جان خود به تجلی می‌نهاد.
حضرت فاطمه معصومه(س)، بانوی بزرگواری بود که از نظر علمی و مقام در میان فرزندان امام کاظم(ع) همچون ماهی درخشان، می‌درخشید و این درخشش وی را همچون عمه‌شان زینب(س) عالمه معلمه گردانده بود.
هم او که کریمه اهل بیت می‌نامندش، امروز با بقعه بهشتی خود، جنتی زمینی آفریده که هر انسان دردمندی با استعانت از درگاه این بانوی بزگوار، دستان خود را مملو از عشق به آفریدگار و معنویت خواهد یافت.
و قم سرزمینی که بانویی بهشتی در آن آرمیده این چنین قطعه‌ای از بهشت گردید برای دلتنگی‌هایمان تا زمانی که دست اجابتمان از درگاه ضامن آهو جا می‌ماند، روی سمت بهشتی زمینی کنیم و دردهای ناگفته‌مان را در زلال عصمت بانویی پاک به زبان آوریم و با دلی سرشار از عطر عشق به ائمه اطهار سلامی به مولایمان، امام رئوف و غریبمان کنیم.
فردا روز میلاد بانویی است از جنس نور، بانویی که حرمش بوی مشهد‌الرضا می‌دهد، بانویی که کریمه اهل‌بیت است و امید درماندگان، فردا روز میلاد اوست و در چنین روزی بود که خداوند معصومه‌ای به خاندان پاک آل‌عبا هدیه کرد.
و چنین روزی را به حرمت پاکی و عصمت این بانوی بزرگوار روز دختر می‌نامند تا به نیت معصومیت او، دختران ما نیز عصمتی فاطمی یابند، تا به حرمت پارسایی و تقوی او، دختران ما مادرانی پارسا شوند، تا به حرمت معرفت و بینش او، دختران ما عرفانی الهی یابند.
و چنین روزی دست مناجاتمان را به سوی کریمه‌ای گیریم که شهرتی دارد در دست‌گیری، زنگار روح در زلال نامش بشوییم، بار دیگر سلامی عاشقانه روانه مشهد‌الرضا کنیم و عطر دیار امام غریبمان را در کوچه پس‌کوچه‌های دلتنگی سوی قم ببریم...