روز بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با روز دحوالارض است، یعنی روزی که زمین پرآب از زیر خانه کعبه شروع به گسترش کرد و آب‌ها در پستی‌های زمین جمع شد. «دَحو» به معنای گسترش است و بعضی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی‌اش تفسیر کرده‌اند. منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران‌های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود.
این آب‌ها، به تدریج در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری شده است.
خداوند در آیه 30 سوره نازعات می‌فرماید «وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا؛ و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد»، بر اساس نظر بیشتر از مفسران، منظور از «دَحاها» در این آیه، همان دحوالارض است.
روزه گرفتن توصیه‌شده‌ترین عبادت این روز است، البته برای این روز دعای مخصوصی نیز ذکر شده است و برای قرائت نماز ویژه این روز باید قبل از ظهر دو رکعت نماز خواند که در هر رکعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره والشمس بخواند و بعد از سلام نماز این دعا را ذکر کنید: «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ پس دعا کند و بخواند یا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ».
کافیست چند لحظه به عظمت این روز بزرگ فکر کنید، روزی که محبت الهی آب‌های زمین را کنار زد و خاکی که انسان از آن آفریده شده سر از آب بیرون آورد و گسترده شد. زمین را خشکی فرا گرفت تا محلی برای عبادت و بندگی باشد، و آغازین محل این خشکی خانه کعبه بود.
در این روز اگر نتوانستید روزه بگیرید، نماز بخوانید و یا دعای خاص این روز را قرائت کنید، به هر بهانه‌ای خدا را یاد کنید.