baran

مگه فقط نباید فقط بر خدا سجده کرد؟
چرا خود خدا به فرشتگان در قران می فرماید بر انسان سجده کنید؟
مقام و هدف سجده در هنگام افرینش انسان چیست؟
شیطان بر غیر خدا سجده نکرد و در عین حال از فرمان خدا سرپیچی کرد !!!!

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : سجده یک فعل است که بسته به قصد و نیت می تواند جهت دار و معنی دار بشود. در حقیقت هیچ سجده ای برای غیر خدا نیست اما می تواند این سجده در ظاهر در مقابل یک سنگ (ماند کعبه) یا یک انسان (مانند حضرت آدم) باشد. این خدا است که معلوم می کند در برابر چه چیزی سجده کنیم ولی در همه ایم موارد مفقصود اصلی خدا است.
هر کسی از فرمان خدا سرپیچی کند کافر است می خواهد هزاران سال هم عبادت کند.
خدا عبادتی را می خواهد که از دستور او باشد

احسان

چرا زنان کفار بعد از جمگ که به اسارت گرفته میشه به مسلمان حلال میشود

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : مالک حقیقی خداوند متعال بعد از اسارت حکم به جدایی آنها از زنان قبلی شان کرده است و لذا به عنوان کنیز به خدمت مسلمین در می آیند.

اعظم السادات تقی زاده

باسلام
چرا زنان در دورانی که عذر شرعی دارند نباید قران بخوانند.؟

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : قرآن دارای قداست است و اصولا عبادات چنین ویژگی دارد لذا باید از هرگونه ناپاکی برکنار باشد. دوران عادات ماهانه نوعی آلودگی است از جهاتی مانند جنابت است و لذا در این دوران زنان نباید نماز خوانده و روزه بگیرند و البته قرآن خواندن غیر از سوره های سجده دار بر ایشان حرام نیست بلکه مکروه است.
البته در جبران این عبادات مستحب است زن در وقت عبادت در جایگاه نماز خود نشسته و ذکر بگوید. همچنین بچه دار شدن مدام دوران عادات ماهانه بسیار کوتاه میکند

امیرحسین

باسلام
ایا میشود<<یوم الفتح>>رادرایه 29 سوره سجده رابه روزقیام حضرت مهدی تفسیرکرد؟
واینکه اساسا درقران ارتباطی بین فتح وپیروزی با قیام موعود وجود دارد ؟
باتشکر

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : سلام علیکم
ه فتح به معناى فصل و حل بر آنها صادق است، یکى فصل بین مردم در روز قیامت است، که در باره آن فرمود:" إِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ" و دوم، چشاندن عذاب نزدیک‏تر، و یا انتقام از مجرمین در دنیا است، که معناى فتح بر آن نیز صادق است، و لذا بعضى «2» از مفسرین فتح را به روز قیامت تفسیر کرده‏اند.
و بنا بر این، معناى کلام کفار که گفته‏اند:" این فتح چه وقت است اگر راست مى‏گویید؟ همان مطلبى است که مکرر در قرآن از ایشان حکایت شده، که گفته‏اند:" مَتى‏ هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ- این وعده چه وقت است اگر راست مى‏گویید؟"
البته آیات مربوط به قایمت گاه بر ظهور حضرت مهدی (عج) نیز منطبق می شود.
علامه طباطبایی (ره) احتمال داده اند که این آیه مربوط به روز فصل قضای پیامبر با امت خود باشد. توضیح آنکه:
" وَ لِکُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ" این آیه شریفه از قضایى الهى خبر مى‏دهد که به دو قضاء تقسیم مى‏شود: یکى اینکه هر امتى از امت‏ها رسولى دارد، که حامل رسالت و پیامهاى خداى تعالى به سوى ایشان است، و مامور است آن پیامها را به آنان ابلاغ نماید. و قضاء دوم این است که وقتى پیامبر هر امتى به سوى آن امت آمد و رسالت الهى را به آنان ابلاغ نمود، قهرا اختلاف راه انداخته گروهى تصدیقش و گروه دیگر تکذیبش کردند در آن زمان خداى تعالى بین آنان قضاء به حق و عدل.
مى‏راند، بدون اینکه به آنان ستم روا بدارد. این آن معنایى است که از آیه شریفه با کمک سیاق و زمینه گفتار استفاده مى‏شود

شیما لیگی

با سلام روایات تفسیری در باره شان نزول رو چطور می توانم در المیزان ببینم به طور کامل و جستجو کنم ؟

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : سلام علیکم
معمولا علامه طباطبایی بعد از هر قسمت از آیات در انتها بحثی با نام بحث روایی دارند که روایات مرتبط را در آنجا ذکر میکنند. در این مورد تفسیر مجمع البیان نیز شأن نزول ها را ذکر کرده است

صغری رعنای

ملک یوم الدین درست یا مالک یوم الدین بیشتر توضیح بدهید بامنابع ممنون تحقیق استاد

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : در این باره دو قرائت وجود دارد و به گفته مراجع تقلید هر یک از آنها در نماز خوانده شود اشکالی ایجاد نمی کند
در این باره میتوانیدبه تفسیر سوره حمد المیزان و جلد اول تفسیر تسنیم آیت الله جوادی آملی مراجعه کنید

موسوی

آیه22سورهانبیادرباره چه موضوعی است وچگونه برای اثبات این موضوع استدلال کرده است

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : آیه شریفه مورد بحث هم آلهه غیر از خدا در آسمان و زمین را به این معنى نفى مى‏کند نه به معنى تعدد واجب الوجود و هستى بخش را، چون احدى قائل به تعدد او نیست، و مراد از اینکه فرمود: اگر در آسمان و زمین غیر خدا إله دیگرى بود، این است که الوهیت غیر خدا متعلق به آسمان و زمین باشد، نه اینکه در آسمان و زمین منزل گرفته باشند، و بنا بر این آیه مورد بحث مانند آیه" وَ هُوَ الَّذِی فِی السَّماءِ إِلهٌ وَ فِی الْأَرْضِ إِلهٌ" «1» خواهد بود.
و اما بیان حجتى که آیه آورده حاصلش این است که: اگر فرض شود که براى عالم آلهه متعددى باشد، ناچار باید این چند اله با یکدیگر اختلاف ذاتى، و تباین حقیقى داشته باشند، و گر نه چند اله نمى‏شدند، و تباین در حقیقت و ذات مستلزم آن است که در تدبیر هم با یکدگر متباین و مختلف باشند، و همین که پاى اختلاف در تدبیر به میان بیاید، تدبیر هر یک تدبیر دیگرى را فاسد مى‏کند، و آسمان و زمین رو به تباهى مى‏گذارند، و چون مى‏بینیم نظام جارى در عالم نظامى است واحد، که همه اجزاى آن یکدیگر را در رسیدن به هدف خود یارى مى‏دهند، و با رسیدن اجزاى دیگر به هدف‏هاى خود سازگارند، مى‏فهمیم که پس براى عالم غیر از یک اله نیست، و همین هم مدعاى ما است.
ممکن است در اینجا این سؤال را بکنى که: در اثبات فساد در عالم همین بس که ما مى‏بینیم بسیارى از اسباب را که با یکدگر تزاحم دارند، و بسیارى از علل را که جلو تاثیر یکدیگر را مى‏گیرند، و مگر تفاسد چگونه مى‏شود؟.
در جواب مى‏گوییم تفاسد دو علت که در تحت تدبیر دو مدبر باشند، غیر تفاسد دو علتى است که در تحت یک تدبیر باشند که مدبر واحد علتى را با علتى دیگر از کار بیندازد و یا اثر آن را محدود کند و تزاحم عللى که در نظام عالم دیده مى‏شود از این قبیل است، براى اینکه علل و اسباب که این نظام عام عالمى را ترسیم مى‏کنند، با همه اختلافى که دارند تمانع و تزاحمشان با یکدیگر طورى نیست که یکدیگر را باطل کنند و از اثر و فعالیت ساقط سازند به این معنا که با تزاحم خود بعضى از قوانین عمومى و کلى حاکم بر نظام عالم را بشکنند و در نتیجه با وجود اجتماع شرایط و ارتفاع موانع مع ذلک از مورد خود تخلف کنند به خلاف تمانع دو علت که در تحت تدبیر دو مدبر باشند اگر فرض شوند با تزاحم خود قوانین عمومى و کلى حاکم بر نظام عالم را مى‏شکنند و با وجود اجتماع شرایط و ارتفاع موانع نمى‏گذارند علتها اثر خود را بکنند آن وقت است که تخلف معلول از علت امرى عادى مى‏شود بلکه اصولا در چنین
__________________________________________________
(1) او کسى است که هم در آسمان اله است، و هم در زمین. سوره زخرف، آیه 84.

فرضى دیگر نظامى عام و عالمى نمى‏ماند، بلکه حال دو سبب که با هم مختلف و متنازعند (و تحت یک مدبر باشند) در تنازع و اختلاف، حال دو کفه ترازو را خواهند داشت که هر یک بالا رود آن دیگرى پائین مى‏آید در عین اینکه در تحصیل غرض صاحب خود متحدند و در سنجیدن کالاى او متفق.
باز ممکن است بگویى ما مى‏بینیم که آثار علم و شعور در جهان نمودار است یعنى نظام جارى در عالم به بانگ بلند از مدبرى با شعور و با علم خبر مى‏دهد و وقتى چنین باشد چه مانعى دارد که ما براى عالم چند اله فرض کنیم که همگى امور عالم را تدبیر کنند تدبیر از روى تعقل و فکر و با موافقت یکدیگر یعنى همگى قرار گذاشته باشند که به خاطر حفظ مصلحت با یکدیگر مخالفت نکنند و از تدبیر یکدیگر ممانعت به عمل نیاورند؟.
در جواب مى‏گوییم چنین فرضى غیر معقول است براى اینکه معناى تدبیر تعقلى و تدبیر از روى فکر در خود ما آدمیان این است که ما افعالى که صادر مى‏کنیم بر مقتضاى قوانین عقلى که حافظ تلائم اجزاى فعل با یکدیگر و سوق دادن فعل به سوى هدف آن است تطبیق دهیم و این قوانین عقلى همه از حقایق خارجى گرفته شده یعنى از نظامى که در موجودات برقرار است گرفته شده در نتیجه افعال تعقلى ما یعنى افعال عقل‏پسند ما تابع قوانین عقلى است و قوانین عقلى ما تابع نظام عالم خارج است و لیکن پروردگار مدبر عالم چنین نیست بلکه نظام خارجى همان فعل او است نه اینکه او هم مانند ما از نظام عالم براى قوانین خود الگو گرفته باشد چون محال است که فعل او تابع قوانین عقلى باشد در حالى که فعلش متبوع آن قوانین است. پس چگونه تصور شود که خدایان مفروض به خاطر مصالح عالم وحدت نظر و عمل پیدا کنند چون گفتیم مصالح تابع فعل خدا است نه متبوع آن (دقت فرمایید).
این بود تقریر و توضیح حجتى که آیه مورد بحث بر توحید اقامه کرده و این حجتى است برهانى مرکب از مقدماتى یقینى که دلالت مى‏کند بر اینکه تدبیر عام عالمى با همه تدابیر خصوصى که در آن است از یک مبدأ صادر شده و اختلافى در آن نیست. و لیکن مفسرین آن را طورى تقریر کرده‏اند که حجت بر نفى تعدد صانع شود، تازه در همین تقریر هم اختلاف کرده‏اند و چه بسا بعضى از ایشان مقدماتى بر آن اضافه کرده‏اند که از منطوق آیه خارج است و آن قدر بحث را پیرامون آن دنبال کرده‏اند که بعضى از ایشان گفته‏اند: آیه شریفه حجتى است اقناعى و غیر برهانى که تنها عوام الناس را قانع مى‏کند.

مهمان

تفسیر کلمه الا در آیه 109 سوره شعرا
وما اسئلکم علیه من اجر ان اجری الا علی رب العالمین

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : تفسیر خاصی ندارد. اجر رسالت من تنها بر عهده خداوند است و از شما مردمچیزی نمیخواهم

بهمن ریز

آدرس دو آیه از آیه های حجاب

محمد سجاد ابراهیمی (داور) : سلام علیکم
1- یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً (احزاب/59)
2- وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون‏ (نور/31)

مژده کمالی

آیاتیکه موضوع حجاب در آنها ذکر شده است و میزان پوشش خانمها لطفا ذکر شود؟

محمد سجاد ابراهیمی (داور) : سلام علیکم
1- وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون‏ (نور/31)
2- یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیما (احزاب/59)