2) اوست آن که شما را آفرید ، پس شما دو گروه شدید ، گروهى از شما کافر و گروهى از شما مؤمنند ، و خدا به آنچه انجام مى دهید بیناست .

3) آسمان ها و زمین را به حق ( براى هدفى پایدار ) آفرید و به شما صورت بخشید و اندام و قواى شما را متناسب با هدف آفرینش نیکو بیاراست ، و بازگشت همگان به سوى اوست .

4) از آنچه در آسمان ها و زمین است ( از جمله اجزاى پراکنده مردگان ) با خبر است ، و آنچه را پنهان مى دارید و آنچه را آشکار مى سازید همه را مى داند ، و خدا به رازهاى نهفته در سینه ها به خوبى داناست .

5) آیا خبر کسانى که پیش از این کفر ورزیدند و وزر و وبال کارشان را در همین جهان چشیدند به شما مشرکان ، نرسیده است ؟ آنان در آخرت نیز عذابى دردناک خواهند داشت .

6) این فرجام شوم بدان سبب بود که پیامبرانشان با دلیل هایى روشن به سویشان مى آمدند ولى آنان مى گفتند : آیا آدمیانى که هیچ امتیازى بر ما ندارند ما را هدایت مى کنند ؟ پس کافر شدند و روى برتافتند و گمان کردند که خدا به وجودشان نیازمند است و آنان را هلاک نمى کند ، در صورتى که خدا از آنان بى نیاز بود ، و خدا از همه چیز بى نیاز است و بر کارهایش که همه زیباست ستایش مى شود .

7) کسانى که کافر شدند ، پنداشتند که هرگز از گورها برانگیخته نمى شوند . بگو : چرا ، به پروردگارم سوگند که قطعاً برانگیخته خواهید شد ، سپس شما را به حقیقت و پى آمدهاى ناگوار آنچه کرده اید آگاه خواهند ساخت ، و این بر خدا آسان است .

8) پس به خدا و فرستاده اش محمّد و به قرآنِ روشنى بخش که ما آن را فرو فرستاده ایم ایمان بیاورید ، و خدا به آنچه مى کنید آگاه است و شما را به آن سزا مى دهد .

9) در روزى برانگیخته مى شوید که خدا شما را در آن روز که روزِ جمع شدن همگان است ، براى داورى گرد مى آورد . آن روز روزِ آشکار شدن زیان ها و نیرنگ هایى است که مردمان به یکدیگر زده اند . و هر کس به خدا ایمان بیاورد و کارى شایسته کند ، خدا بدى هاى او را از او مى زداید و او را به بوستان هاى پردرخت که نهرها از زیر آنها روان است درمى آورَد ، در حالى که براى همیشه در آن جاودانه اند . این است سعادت بزرگ .