47) یاد کن روزى را که کوه ها را از جاى برکنده و روان مى سازیم در نتیجه زمین را صاف و آشکار مى بینى، و مشرکان را محشور کرده و هیچ یک از آنان را فرو نگذاشته ایم.

48) و در یک صف بر پروردگارت عرضه شده اند و به آنان گفته ایم: همان گونه که نخستین بار شما را آفریدیم و چیزى از زیورهاى دنیا را با خود نداشتید اینک نزد ما آمده اید. تنها زیورهاى دنیا بازدارنده شما از کارهاى نیک نبود، بلکه مى پنداشتید که هرگز براى شما وعده گاهى مقرّر نخواهیم کرد و قیامتى در کار نخواهد بود.

49) و نامه اعمال براى داورى در میان نهاده شده است، آن گاه مشرکان و گنهکاران را مى بینى که از آنچه در آن است بیمناکند و مى گویند: اى واى بر ما، این چه نامه عملى است که هیچ خرد و کلانى را فروگذار نکرده مگر این که آن را به شمار آورده است! و آنچه انجام داده اند حاضر یافته اند، و پروردگارت به هیچ کس ستم نمى کند.

50) و یاد کن زمانى را که به فرشتگان گفتیم: براى آدم سجده کنید. پس همه سجده کردند، جز ابلیس که از جنّیان بود و از فرمان پروردگارش سرپیچى کرد. با این وصف آیا او و نسلش را به جاى من کارساز خود گرفته اید، در صورتى که آنها دشمن شمایند ؟ بد جایگزینى است که ستمکاران به جاى خدا دارند.

51) من ابلیس و نسل او را نه گواه بر آفرینش آسمان ها و زمین گرفتم و نه گواه بر آفرینش خودشان، پس چگونه مى توانند کار جهان هستى را تدبیر کنند یا امور خود را سامان دهند ؟ علاوه بر این، آنها عناصرى گمراه گرند و من هرگز گمراه کنندگان را مددکار خود نگرفته ام.

52) و یاد کن روزى را که خدا به مشرکان مى گوید: کسانى را که شریکان من مى پنداشتید ندا دهید. پس آنها را مى خوانند ولى آنان اجابتشان نمى کنند، و ما میان آنها فاصله اى قرار داده ایم که روابط آنها را با یکدیگر قطع کند.

53) و گنهکاران آتش دوزخ را دیده و دریافته اند که در آن فرو مى افتند و آتش آنان را فرا مى گیرد و گریزگاهى از آن براى خود نخواهند یافت.