88) بگو: اگر انس و جن گرد هم آیند بر این که مانند این قرآن را بیاورند، مانند آن را نخواهند آورْد، هر چند یکدیگر را یارى دهند.

89) به راستى ما در این قرآن براى مردم از هرگونه مَثَلى ـ که حق را آشکار کند و آنان را به ایمان و سپاس الهى گرایش دهد ـ با بیان هاى گوناگون آوردیم، ولى بیشتر مردم نپذیرفتند و به چیزى جز کفر و ناسپاسى روى نیاوردند.

90) و مشرکان به پیامبر گفتند: ما هرگز به تو ایمان نمى آوریم، مگر این که از زمین مکّه براى ما چشمه اى همیشه جارى بجوشانى.

91) یا به صورت معجزه، براى تو بوستانى از درختان خرما و انگور باشد، آن گاه در لابه لاى آنها نهرهاى فراوان روان سازى.

92) یا آسمان را ـ چنان که پنداشته اى و ما را بدان تهدید مى کنى ـ پاره پاره بر سر ما فرو افکنى، یا خدا و فرشتگان را رویاروى ما بیاورى تا آنها را بنگریم.

93) یا خانه اى از طلا داشته باشى، یا به آسمان بالا روى، و بالا رفتن تو را باور نخواهیم کرد مگر این که کتابى بر ما فرود آورى که آن را بخوانیم. اى پیامبر، در پاسخ آنان بگو: منزّه است پروردگار من از این که چنین قدرتى به کسى بدهد. آیا من جز بشرى هستم که به رسالت فرستاده شده ام ؟

94) و چیزى مردم را ـ آن گاه که هدایت برایشان آمد ـ از ایمان به رسالت تو باز نداشت مگر این که گفتند: آیا خدا بشرى را به رسالت برانگیخته است ؟

95) بگو: بر خداست که اهل زمین را هدایت کند، حتى اگر در زمین فرشتگانى بودند که به آرامى در آن راه مى رفتند ( براساس قوانین مادى مى زیستند ) قطعاً براى هدایت آنها از آسمان فرشته اى که پیام آور وحى ما باشد بر آنان نازل مى کردیم.

96) بگو: همین بس که خدا میان من و شما گواه باشد. قطعاً او به بندگان خویش آگاه و بیناست.