این آیات (15 تا 44) پاره‏اى از داستانهاى داوود و سلیمان (علیهماالسلام) را بیان مى‏نماید و عجایبى از اخبار سلیمان و سلطنتى که خدا به وى داده بود نیز ذکر مى‏کند. [ نظرات / امتیازها ]

اینکه علم را نکره آورد، و فرمود: «به داوود و سلیمان علمى دادیم» اشاره است به عظمت و اهمیت امر آن، و در جاء دیگر قرآن علم داوود را از علم سلیمان جدا ذکر کرده، درباره علم داوود فرموده: «وَ آتَیْناهُ الْحِکْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ» (ص/21) و از آیاتى که به علم سلیمان اشاره کرده آیه «فَفَهَّمْناها سُلَیْمانَ وَ کُلًّا آتَیْنا حُکْماً وَ عِلْماً» (انبیاء/79) که ذیل آیه، شامل علم و حکمت هر دو مى‏شود. [ نظرات / امتیازها ]

مراد از این «برترى دادن»، یا برترى به علم است، که چه بسا سیاق آیه نیز آن را تایید مى‏کند و یا برترى به همه مواهبى است که خداى تعالى به آن جناب اختصاص داده، مانند: تسخیر کوه‏ها و مرغان و نرم شدن آهن براى داوود و ملکى که خدا به او ارزانى داشت و تسخیر جن و حیوانات وحشى و مرغان و همچنین تسخیر باد براى سلیمان و دانستن زبان حیوانات و سلطنت کذایى سلیمان و این احتمال دوم، یعنى، برترى آن دو بزرگوار بر سایر مردم از جهت همه مواهبى که خدا به آن دو ارزانى داشته از اطلاق کلمه «فضلنا» استفاده مى‏شود.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

در قرآن کریم از سرگذشت آن جناب جز مقدارى مختصر نیامده، چیزى که هست دقت در همان مختصر، آدمى را به همه داستانهاى او و مظاهر شخصیت شریفش راهنمایى مى‏کند.
یکى اینکه: آن جناب فرزند و وارث داود (علیه‌السلام) بود، که در این باره فرمود: «وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَیْمانَ» (ص/20) و نیز فرموده: «وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوُدَ» (نمل/16).
یکى دیگر اینکه خداى تعالى ملکى عظیم به او داد، جن و طیر و باد را برایش مسخر کرد و زبان مرغان را به وى آموخت، که ذکر این چند نعمت در کلام مجیدش مکرر آمده است، در سوره بقره آیه 102، در سوره انبیاء، آیه 81، در سوره نمل، آیه 16 تا 18، در سوره سبأ، آیه 12 تا 13 و در سوره ص، آیه 35 تا 39.
قسمت سوم، آن است که به مساله انداختن جسد، بر روى تخت وى اشاره مى‏کند، که در سوره ص، آیه 33 واقع است.
قسمت چهارم، آیات مربوط به «عرض صافنات جیاد» بر وى است، که در آیات 31 تا 33 سوره ص، آمده است.
قسمت پنجم، آیاتى است که به مساله داورى او در مساله افتادن گوسفند در زراعت پرداخته و این آیات در سوره انبیاء، آیه 78 تا 79 آمده است.
قسمت ششم، اشاره به داستان مورچه است، که در سوره مورد بحث، آیه 18 و 19 آمده.
قسمت هفتم، آیات مربوط به داستان هدهد و ملکه سبأ است، که در همین سوره، آیات 20 تا 44 آمده.
قسمت هشتم، آیه مربوط به کیفیت درگذشت آن جناب است که در سوره سبا آیه 14 واقع شده و ما شرحى که مربوط به یک یک این هشت قسمت است در ذیل آیاتش در این کتاب آوردیم. [ نظرات / امتیازها ]

آیاتى که آن جناب را مى‏ستاید در قرآن کریم، در پانزده- شانزده- مورد نام آن جناب را آورده و ثناى بسیارى از او کرده، بنده‏اش خوانده، اوابش نامیده و فرموده: «نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ» (ص/30) و به علم و حکمتش ستوده و فرموده: «فَفَهَّمْناها سُلَیْمانَ وَ کُلًّا آتَیْنا حُکْماً وَ عِلْماً» (انبیاء/79) و نیز فرموده: «وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً» (نمل/15) و باز فرموده: «یا أَیُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْرِ» (نمل/16) و او را از انبیاء مهدى و راه یافته خوانده، فرموده: «وَ أَیُّوبَ وَ یُونُسَ وَ هارُونَ وَ سُلَیْمانَ» (نساء/163) و نیز فرموده: «وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ» (انعام/84). [ نظرات / امتیازها ]

اخبارى که در قصص آن جناب و مخصوصا در داستان هدهد و دنباله آن آمده، بیشترش مطالب عجیب و غریبى دارد که حتى نظائر آن در اساطیر و افسانه‏هاى خرافى کمتر دیده مى‏شود، مطالبى که عقل سلیم نمى‏تواند آن را بپذیرد و بلکه تاریخ قطعى هم آنها را تکذیب مى‏کند و بیشتر آنها مبالغه‏هایى است که از امثال کعب و وهب نقل شده است.

و این قصه‏پردازان مبالغه را به جایى رسانده‏اند که گفته‏اند: سلیمان پادشاه همه روى زمین شد و هفتصد سال سلطنت کرد و تمامى موجودات زنده روى زمین از انس و جن و وحشى و طیر، لشکریانش بودند. و او در پاى تخت خود سیصد هزار کرسى نصب مى‏کرد، که به هر کرسى یک پیغمبر مى‏نشست، بلکه هزاران پیغمبر و صدها هزار نفر از امراى انس و جن روى آنها مى‏نشستند و مى‏رفتند. و مادر ملکه سبأ از جن بوده و لذا پاهاى ملکه مانند پاى خران، سم دار بوده و به همین جهت با جامه بلند خود، آن را از مردم مى‏پوشاند، تا روزى که دامن بالا زد تا وارد صرح شود، این رازش فاش گردید. و در شوکت این ملکه مبالغه را به حدى رسانده‏اند که گفته‏اند: در قلمرو کشور او چهار صد پادشاه سلطنت داشتند و هر پادشاهى را چهار صد هزار نظامى بوده و وى سیصد وزیر داشته است، که مملکتش را اداره مى‏کردند و دوازده هزار سر لشکر داشته که هر سرلشکرى دوازده هزار سرباز داشته، و همچنین از این قبیل اخبار عجیب و غیر قابل قبولى که در توجیه آن هیچ راهى نداریم، مگر آنکه بگوییم از اخبار اسرائیلیات است و بگذریم. و اگر از خوانندگان عزیز ما کسى بخواهد به آنها دست یابد، باید به کتب جامع حدیث چون الدر المنثور و عرائس و بحار و نیز به تفاسیر مطول مراجعه نماید. [ نظرات / امتیازها ]

داستان آن جناب در کتاب ملوک اول آمده و بسیار در حشمت و جلالت امر او و وسعت ملکش و وفور ثروتش و بلوغ حکمتش سخن گفته، لیکن از داستانهایش که در قرآن ذکر شده، جز همین مقدار نیامده که: وقتى ملکه سبأ خبر سلیمان را شنید و شنید که معبدى در اورشلیم ساخته و او مردى است که حکمت داده شده، بار سفر بست و نزدش آمد و هدایایى بسیار آورد و با او دیدار کرد و مسائل بسیارى به عنوان امتحان از او پرسید و جواب شنید، آن گاه برگشت (تورات، اصحاح دهم از ملوک اول، ص: 543).
عهد عتیق بعد از آن همه ثناء که براى سلیمان کرده، در آخر به وى اسائه ادب کرده و (تورات، اصحاح یازدهم و دوازدهم از کتاب سموئیل دوم) گفته که: وى در آخر عمرش منحرف شد و از خداپرستى دست برداشته به بت‏پرستى گرایید و براى بتها سجده کرد، بتهایى که بعضى از زنانش داشتند و آنها را مى‏پرستیدند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

داستان آن جناب در کتاب ملوک اول آمده و بسیار در حشمت و جلالت امر او و وسعت ملکش و وفور ثروتش و بلوغ حکمتش سخن گفته، لیکن از داستانهایش که در قرآن ذکر شده، جز همین مقدار نیامده که: وقتى ملکه سبأ خبر سلیمان را شنید و شنید که معبدى در اورشلیم ساخته و او مردى است که حکمت داده شده، بار سفر بست و نزدش آمد و هدایایى بسیار آورد و با او دیدار کرد و مسائل بسیارى به عنوان امتحان از او پرسید و جواب شنید، آن گاه برگشت (تورات، اصحاح دهم از ملوک اول، ص: 543).
عهد عتیق بعد از آن همه ثناء که براى سلیمان کرده، در آخر به وى اسائه ادب کرده و (تورات، اصحاح یازدهم و دوازدهم از کتاب سموئیل دوم) گفته که: وى در آخر عمرش منحرف شد و از خداپرستى دست برداشته به بت‏پرستى گرایید و براى بتها سجده کرد، بتهایى که بعضى از زنانش داشتند و آنها را مى‏پرستیدند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

نعمت مایه غرور فرعون و فرعونیان و قوم عاد گشته است ، ولی این آیه می‌رساند که مؤمنانِ چون سلیمان و داود ، نعمت بر شکر و طاعتشان افزوده است .‏
[ نظرات / امتیازها ]