در این آیه به جاى «یؤمنون» کلمه «یتبعون» بکار رفته، و این بهترین تعبیر است، زیرا ایمان به آیات خداى سبحان و ایمان آوردن به انبیاء و شرایع ایشان به اطاعت و تسلیم در برابر دستورات ایشان است، و تعبیر به «یتبعون» دلالت بر همین معنا مى‏کند و مى‏فهماند ایمان به‏ معناى صرف اعتقاد فائده‏اى ندارد، چون هر قدر هم شخص اعتقاد به حقانیت آیات و شرایع الهى داشته باشد مع ذلک وقتى اطاعت و تسلیم در کارش نباشد عملا حق بودن آن آیات را تکذیب کرده است. [ نظرات / امتیازها ]

قوانین مجعوله در هیچ دین و هیچ قانون اجتماعى به تفصیل قوانین این شریعت نبوده و بمانند آن به جزئیات و دقائق امور نپرداخته است، دینى است که جمیع احکام و تکالیف شاقه‏اى که در سایر ادیان و مخصوصا در دین یهود و به دست احبار و ملایان ایشان رخنه پیدا کرده بود نسخ کرده و از بین برده، پس حد اعلا و کامل امور پنجگانه مذکور در آیه مورد بحث که عبارت بود از: 1- امر به معروف 2- نهى از منکر 3- تحلیل طیبات 4- تحریم خبائث 5- برداشتن تکالیف شاقه جعلى و غیر الهى، تنها و تنها در اسلام یافت مى‏شود، هر چند در سایر ادیان نمونه‏اى از هر یک آنها دیده مى‏شود.
و همین معنا صرفنظر از شهادت تورات و انجیل بر حقانیت اسلام، خود بهترین شاهد و روشن‏ترین گواه بر صدق ادعاى آورنده آن است، بطورى که اگر بشارات و علائم آن جناب در تورات و انجیل هم نیامده بود، و آن دو کتاب شهادت صریحى بر نبوت وى نداشتند. همین کمال شریعتش در شهادت بر صدق ادعایش کافى بود، چون شریعت آن حضرت در حقیقت تکمیل شده همان شریعت موسى و عیسى (علیهما السّلام) است. حال باید از یهود و نصارا پرسید غرض از پیروى یک دین صحیح و اصولا انتظارى را که از یک شریعت حق مى‏توان داشت چیست؟ آیا علامت صحیح بودن یک دین جز این است که برگشت تمامى احکام و قوانینش به یکى از امور پنجگانه بالا باشد و بخواهد با تفاصیل احکامش معروف را معروف و منکر را منکر دانسته طیبات را حلال و خبائث را حرام نموده و خرافات و عقائد ساختگى سودپرستان را لغو کند؟ اگر چنین است پس باید اعتراف کنند به اینکه شریعتى که متضمن حد اعلا و کامل این امور است همان مرحله کامل شریعت خود ایشان است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

پیروان پیامبر اسلام، از رحمت خاصّ الهى برخوردارند. «ساکتبها... الّذین یتّبعون الرّسول» [ نظرات / امتیازها ]

موضوع مصرف و تغذیه، مورد عنایت اسلام است. «یحلّ... یحرّم» (قبل از نزول قرآن، یهود ونصارا در دام خرافات وبرنامه‏هاى طاقت‏فرسا و تحریم حلال‏ها و بدعت‏گذارى‏ها بودند که با ظهور اسلام، تمام آنها برداشته شد.) [ نظرات / امتیازها ]

امر به معروف و نهى از منکر، در رأس برنامه‏هاى بعثت پیامبران است. «یأمرهم بالمعروف ...» [ نظرات / امتیازها ]

1- براى اصلاح جامعه، ابتدا باید امکانات حلال را فراهم کرد، سپس براى امور حرام، محدودیّت ایجاد نمود. («یحلّ»، قبل از «یحرّم» است).
2- حلال‏ها و حرام‏هاى الهى، بر اساس فطرت است. «یحلّ لهم الطیّبات و یحرّم علیهم الخبائث» («طیّب»، به چیزى گفته مى‏شود که مطابق طبع انسان باشد) [ نظرات / امتیازها ]

1- قرآن، نورى است که دلها و اندیشه‏ها را روشن مى‏کند و همواره قرین پیامبر صلى الله علیه وآله بود. «النّور الّذى اُنزل معه» (نبوّت پیامبر همراه قرآن از طرف خدا نازل شده است)
2- عامل رستگارى و فلاح، ایمان و حمایت از پیامبر و پیروى از قرآن است. «فالّذین آمنوا به واتّبعوا... اولئک هم المفلحون»
[ نظرات / امتیازها ]

احترام و تکریم، باید همراه امداد و تعاون باشد. «عزّروه و نصروه» («عزّروه» از «تعزیر»، به معناى حمایت با شمشیر است ومراد کسانى هستند که پیامبر اسلام را در جبهه‏ها یارى مى‏کردند.) [ نظرات / امتیازها ]

پیامبران پیشین، به آمدن پیامبر اسلام بشارت داده‏اند. «مکتوباً عندهم فى التوراة و الانجیل...» [ نظرات / امتیازها ]

تنها ایمان به پیامبر صلى الله علیه وآله کافى نیست، حمایت هم لازم است.«عزّروه... نصروه» [ نظرات / امتیازها ]

قوا، زکات و ایمان ارزش دارد، امّا مهم، تبعیّت از پیامبر است. «للّذین یتّقون و یؤتون الزکاة و... یؤمنون الّذین یتّبعون» [ نظرات / امتیازها ]