وَ هُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَ هُدُوا إِلى صِراطِ الْحَمِیدِ «24»
وَ هُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ: و راه نموده شوند مؤمنان بسوى پاکیزه از گفتار، یعنى خداى تعالى در آخرت ایشان را به کلمه طیبه راه نمونى نماید و آنچنان باشد که نظر ایشان در بهشت افتد گویند: «الحمد للّه الذى هدینا لهذا» و چون در بهشت در آیند بر زبان رانند: «الحمد للّه الذى اذهب عنا الحزن» و چون در منازل خود قرار گیرند گویند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنا وَعْدَهُ». 2- قول پاکیزه آن باشد که در بهشت لغو نباشد و لغو و فحش نگویند و نشنوند، چنانکه فرماید «لا یَسْمَعُونَ فِیها لَغْواً وَ لا تَأْثِیماً». 3- مراد ارشاد ایشان باشد به تحیات حسنه که یکدیگر به آن تحیت گویند. 4- گفتن «لا اله الا اللّه و اللّه اکبر». یا قول طیب در دنیا باشد: 1- قرآن شریف است. 2- ذکر الهى یا نصیحت و موعظه مسلمانان و ارشاد مؤمنان. 3- امر به معروف و نهى از منکر.
وَ هُدُوا إِلى صِراطِ الْحَمِیدِ: و راه یافته شوند اهل ایمان به راه خداوند ستوده، یعنى به راه کسى که مستحق حمد است و آن ذات اقدس سبحانى است. 2- طریق بهشت است و در حدیث آمده که هیچکس حمد را دوستتر از خداى تعالى ندارد. 3- راه کسى که محمود است ذاتا. 4- راه کسى که محمود العاقبة است، یعنى وصول به بهشت و نعیم آن. 5- یا کسانى که راه یافته‌اند در دنیا به صراط مستقیم که دین اسلام است.
[ نظرات / امتیازها ] وَ هُدُوا إِلَی الطَّیِّبِ مِنَ القَول‌ِ وَ هُدُوا إِلی صِراطِ الحَمِیدِ «24»
و هدایت شده‌اند بسوی پاکیزه‌ترین گفتار و هدایت شده‌اند به راه پسندیده.
بعض مفسّرین اینکه آیه را به قرینه آیه قبل از خصوصیّات بهشت شمرده‌اند و مراد از.
(وَ هُدُوا إِلَی الطَّیِّبِ مِنَ القَول‌ِ) تحیّات و تحیّت‌های خداوند متعال و ملائکه اینکه
به اهل بهشت می‌فرماید چنانچه در آیات شریفه دارد مثل: «ادخُلُوها بِسَلام‌ٍ آمِنِین‌َ» حجر آیه 46. و: «ادخُلُوها بِسَلام‌ٍ ذلِک‌َ یَوم‌ُ الخُلُودِ» ق آیه 33. و: «تَحِیَّتُهُم فِیها سَلام‌ٌ» ابراهیم آیه 28. و: «تَحِیَّتُهُم یَوم‌َ یَلقَونَه‌ُ سَلام‌ٌ» احزاب آیه 43. الی غیر ذلک از آیات.
لکن ظاهر اینکه است که راجع به دنیا است و از صفات مؤمنین است به قرینه لفظ هدوا که اینها هدایت شده‌اند بقول طیّب که دین حق‌ّ باشد، و بر طبق اینکه معنی اخباری از ائمّه داریم. از حضرت باقر علیه السلام است در جمله.
(وَ هُدُوا إِلی صِراطِ الحَمِیدِ): می‌فرماید:
( «هو و اللّه هذا الامر الذی انتم علیه»)
و از حضرت صادق علیه السلام است در جمله:
«و هدوا الی الطیب من القول الی امیر المؤمنین».
و در تفسیر علی‌ّ بن ابراهیم است در جمله اوّل الی التوحید و در جمله دوّم الی الولایة. بناء علی هذا مراد از طیّب قول شهادت به توحید و نبوّت و ولایت و سایر عقاید حقّه مطابق مذهب اثنی عشریّه و مراد از صراط حمید اعتقاد و مشی بر اینکه طریقه مستقیمه است.
[ نظرات / امتیازها ]