(ان الله یدافع عن الذین امنوا ان الله لایحب کل خوان کفور): (بدرستی که خداوند از کسانی که ایمان آورده اند، دفاع می کند همانا خدا خیانتگران ناسپاس رادوست ندارد) (خوان ) یعنی شخص بسیار خائن و (کفور) یعنی شخص بسیار ناسپاس و کافر. می فرماید: خدا از مؤمنان دفاع می کند و شر مشرکین خیانتکار و کفران پیشه را ازایشان دفع می نماید چون او ایشان را دوست می دارد، ولی مشرکان خائن و ناسپاس رادوست نمی دارد زیرا مؤمنان رعایت امانت خدا (دین الهی ) را کردند و نعمت او راشکرگزاردند اما مشرکین در امانت دین و دعوت حقه پیامبر ص ـ که خداوند آن رادر فطرتشان به ودیعه نهاده بود تا به سعادت دنیا و آخرت برسند ـ خیانت ورزیدند و دربرابر نعمتهای ظاهری و باطنی که خدا روزی ایشان کرده بود کفران و ناسپاسی کردند. [ نظرات / امتیازها ]

دفاع خدا از ایمانداران راستین
در این آیه، در راه انگیزش پایمردى و پایدارى آگاهان و درست اندیشان در برابر آفت شرک و کفر و اوهام و خرافات که به نمونه اى از آن در آیه گذشته اشاره شد، مى فرماید:
اِنَّ اللَّهَ یُدافِعُ عَنِ الَّذینَ آمَنُوا
به یقین خدا از کسانى که به راستى به او ایمان آورده اند و در اندیشه کارهاى شایسته و اصلاح جامعه هستند، دفاع مى کند و فتنه و گمراهى و شرارت شرک گرایان را برطرف ساخته و ایمانداران را یارى نموده و پیروزشان مى سازد.
و بدین سان به ایمانداران و ایمان آوردگان نوید پیروزى و سرفرازى مى دهد.
اِنَّ اللّهَ لاَیُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ
چرا که خدا هیچ خیانتکار و خیانت ورز و ناسپاسى را که به خدا خیانت کرده و با شریک و همتا پنداشتن به او، کفر پیشه ساخته دوست نمى دارد.
«زجاج» مى گوید: هر کسى نام غیر خدا را بر قربانى ها ببرد، خیانت پیشه است. [ نظرات / امتیازها ]

از آنجا که مقاومت در برابر خرافات مشرکان که در آیات قبل به آن اشاره شد ممکن است آتش خشم این گروه متعصب و لجوج را برانگیزد و سبب درگیریهاى کوچک و بزرگ شود خداوند در آخرین آیه مورد بحث مؤ منان را به کمک خود دلگرم ساخته مى گوید: ((خداوند از کسانى که ایمان آورده اند دفاع مى کند)) (ان الله یدافع عن الذین آمنوا).
بگذار طوائف و قبائل عرب و یهود و نصارا و مشرکان شبه جزیره دست به دست هم بدهند تا مؤ منان را تحت فشار قرار داده و به گمان خود نابود کنند، ولى خداوند وعده دفاع از آنها را داده است ، وعده بقاى اسلام تا دامنه قیامت !.
این وعده الهى مخصوص مؤ منان عصر پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) در برابر مشرکان نبود، حکمى است جارى و سارى در تمام اعصار و قرون ، مهم آن است که ما مصداق الذین آمنوا باشیم که دفاع الهى به دنبال آن حتمى است و تخلف ناپذیر، آرى خدا از مؤ منان دفاع مى کند.
و در پایان آیه موضع مشرکان و هم مسلکان آنها را در پیشگاه خدا با این عبارت روشن مى سازد ((خداوند هیچ خیانتکار کفران کننده اى را دوست ندارد))! (ان الله لا یحب کل خوان کفور).
همانها که براى خدا شریک قرار دادند، و حتى به هنگام گفتن لبیک تصریح به نام بتها نمودند، و به این ترتیب خیانتشان مسجل است ، همچنین با بردن نام بتها بر قربانیها و فراموش کردن نام خدا کفران نعمتهاى الهى نمودند با این حال چگونه ممکن است خداوند این خائنان کفران کننده را دوست دارد؟. [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اللَّهَ یُدافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ (38)
إِنَّ اللَّهَ یُدافِعُ‌: بدرستى که خداى تعالى باز مى‌دارد غائله مشرکان و فتنه ایشان را، عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا: از کسانى که ایمان آورده‌اند به خدا و پیغمبر و قیامت.
نکته: ایراد دفع از باب مفاعله به جهت مبالغه است در دفع، چه مغالب در صدد آنست که فعل و اقوى و ابلغ باشد از مخاصم او، یعنى البته حق تعالى دفع فتنه مشرکین را نماید از مؤمنان، و اهل ایمان را نصرت فرماید بر ایشان.
تفسیر برهان- اسحق بن عمار روایت نموده که سؤال نمودم از حضرت صادق علیه السّلام از این آیه شریفه، فرمود: مائیم آنانکه باز مى‌دارد از ایشان آنچه فاش نمایند شیعیان از خبر. «1» إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ‌: بدرستى که خداى تعالى دوست نمى‌دارد هر خیانت کننده‌اى که در امانت دین خائن است به سبب شرک. کَفُورٍ: ناسپاس بر نعمت سبحانى که به محض فضل، انعام فرماید بدیشان، و آنها نمک نشناسى کنند به مخالفت که از جمله آن قربانى ذبایح به نام بتان؛ یعنى چون حق سبحانه به فعل ایشان راضى نیست، پس هرگز نصرت ایشان ننماید، همه را مغلوب و مخذول سازد.
تنبیه: حق تعالى در این آیه شریفه اخبار فرماید به اینکه لازمه دوستى که لطف و مرحمت باشد، نسبت به خیانت کار حق ناشناس، منظور ندارد، خصوصا
کسى که به مقدسات مذهبى و فرامین سبحانى خیانت نماید و نعم الهى را کفران و ناسپاسى نموده صرف معصیت سازد، هر آینه اول خائن کفور بشمار آید. [ نظرات / امتیازها ]

إِن‌َّ اللّه‌َ یُدافِع‌ُ عَن‌ِ الَّذِین‌َ آمَنُوا إِن‌َّ اللّه‌َ لا یُحِب‌ُّ کُل‌َّ خَوّان‌ٍ کَفُورٍ (38)
محقّقا خداوند دفع‌ می‌فرماید ‌از‌ کسانی‌ ‌که‌ ایمان‌ آوردند، محقّقا خداوند دوست‌ نمی‌دارد ‌هر‌ خیانت‌ کننده‌ و خیانت‌ کار ناسپاس‌ ‌را‌.
(إِن‌َّ اللّه‌َ یُدافِع‌ُ عَن‌ِ الَّذِین‌َ آمَنُوا): دفع‌ بلاهای‌ مهلکه‌ ‌که‌ ‌بر‌ أمم‌ سابقه‌ نازل‌
می‌شد ‌از‌ کلّیّه ناس‌ بواسطه وجود مؤمنین‌ ‌در‌ ‌بین‌ ‌آنها‌، ‌در‌ اخبار دارد ‌که‌ خداوند بواسطه وجود نمازگزاران‌ ‌کان‌ بلاها ‌را‌ دفع‌ می‌فرماید ‌که‌ ‌اگر‌ تمام‌ تارک‌ الصّلاة شدند عذاب‌ نازل‌ می‌شود، و همچنین‌ بواسطه اداء زکاة دهنده‌گان‌ ‌که‌ ‌اگر‌ تمام‌ مانع‌ الزّکاة شدند عذاب‌ نازل‌ می‌شود، و همچنین‌ حاجیان‌ ‌که‌ ‌اگر‌ تمام‌ تارک‌ حج‌ّ شدند عذاب‌ نازل‌ می‌شود، بلکه‌ دارد ‌در‌ موقعی‌ ‌که‌ ملائکه‌ ‌به‌ حضرت‌ ابراهیم‌ خبر دادند ‌که‌ ‌ما مأموریم‌ ‌بر‌ قوم‌ لوط عذاب‌ نازل‌ کنیم‌: «إِنّا أُرسِلنا إِلی‌ قَوم‌ِ لُوطٍ» هود آیه 73. حضرت‌ ابراهیم‌ سؤال‌ کرد ‌که‌ ‌اگر‌ ‌در‌ میان‌ ‌آنها‌ چهل‌ نفر مؤمن‌ ‌باشد‌ عذاب‌ نازل‌ می‌کنید!‌-‌ گفتند: نه‌. همین‌ نحو کم‌ کرد ‌تا‌ ‌اینکه‌ ‌که‌ ‌اگر‌ یک‌ مؤمن‌ ‌باشد‌ گفتند: نه‌ ‌پس‌ فرمود: «قال‌َ إِن‌َّ فِیها لُوطاً قالُوا نَحن‌ُ أَعلَم‌ُ بِمَن‌ فِیها لَنُنَجِّیَنَّه‌ُ وَ أَهلَه‌ُ إِلَّا امرَأَتَه‌ُ کانَت‌ مِن‌َ الغابِرِین‌َ» عنکبوت‌ آیه 31. ‌از‌ ‌اینکه‌ جمله‌ استفاده‌ می‌شود ‌که‌ ‌برای‌ خاطر یک‌ نفر مؤمن‌ خداوند عذاب‌ ‌را‌ ‌از‌ کلّیّه‌ ‌بر‌ می‌دارد حتّی‌ ‌در‌ امم‌ سابقه‌ ‌هم‌ ‌که‌ عذاب‌ نازل‌ می‌شد اوّل‌ پیغمبر ‌آنها‌ ‌با‌ مؤمنین‌ بیرون‌ می‌رفتند و خارج‌ می‌شدند و ‌خدا‌ نجات‌ می‌داد ‌آنها‌ ‌را‌ سپس‌ عذاب‌ نازل‌ می‌شد، و ‌در‌ خبر ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌علیه‌ ‌السلام‌ ‌است‌ فرمود:
نحن‌ الّذین‌ یدافع‌ اللّه‌ عنها ‌ما اذاعت‌ شیعتنا».
(إِن‌َّ اللّه‌َ لا یُحِب‌ُّ کُل‌َّ خَوّان‌ٍ کَفُورٍ): خیانت‌ ‌به‌ ‌خدا‌ شرک‌ و کفر ‌است‌ خیانت‌ ‌به‌ انبیاء خیانت‌ ‌به‌ ائمّه‌ خیانت‌ ‌به‌ مؤمنین‌، و خوّان‌ صیغه مبالغه‌ ‌است‌ بسیار خیانت‌ کننده‌، و کفور بمعنی‌ الجحود نسبت‌ بخدا انکار توحید، نسبت‌ بأنبیاء انکار نبوّت‌، نسبت‌ بائمّه‌ انکار امامت‌، نسبت‌ بمؤمنین‌ انکار حق‌ّ چه‌ خیانت‌ مالی‌ ‌باشد‌ ‌ یا ‌ جانی‌ ‌ یا ‌ دینی‌ و امثال‌ اینها. [ نظرات / امتیازها ]