1- قداست نبوّت با خواسته‏ هاى فطرى و غریزى، همچون فرزندخواهى منافاتى ندارد. «یَرثُنى»
2- دنبال کردن خط انبیا یک ارزش معنوى است. «یَرِثنى»
3- انبیا هم مثل افراد عادّى ارث مى‏گذارند. «یَرثُنى»
4- مردان خدا حتّى در نیازهاى مادّى خود، به ارزشهاى معنوى نیز توجّه دارند. «یرثنى... رضیّاً»
5 - اگر اولاد مورد رضایت خدا باشد، رحمت است. «واجعله ربّ رضیّا» در آیه 2 خواندیم: «ذکر رحمت ربّک عبده زکریّا»
6- براى صلاح و خوبى فرزند، حتّى قبل از انعقاد نطفه، باید دعا کرد. «و اجعله ربّ رضیّا»
7- از خداوند، فرزند صالح بخواهیم. «واجعله ربّ رضیّا»

نام‏گذارى را ساده ننگریم، بعضى از نامها از جانب خدا نازل شده است. «نبشِّرک بغلام اسمه یحیى» (نام، نشانه‏ى عقاید، فرهنگ، علاقه‏ها، وابستگى‏ها، اهداف، آرمان‏ها و دیدگاه‏هاى انسان است.)

مردان و زنان نازا، از لطف الهى مأیوس نباشند. «اِنّا نُبشّرک بغلام... عاقراً... عتیّاً»

1- در دعا از کلمه‏ ى «ربّ» استمداد بجوییم، «ربّ... ربّ... ربّ» از ضعف‏هاى خود بگوییم، «واشتعل الرأس شیبا» نعمت‏ها و الطاف خدا را ذکر کنیم. «ولم اکُن بدعائک ربّ شقیّا» آنگاه حاجت خود را به زبان آوریم. «فهب لى من لدنک ولیّاً»
2- پایه‏ ى بدن آدمى استخوان است و ضعف استخوان، ضعف تمام بدن را به دنبال دارد. «وَهَن العظم»
3- مؤمن، هرگز از رحمت خدا مأیوس نمى‏ شود. (زکریّا در پیرى از خداوند فرزند مى‏ خواهد) «ربّ اِنّى وهن العظم... لم اکُن بدعائک ربّ شقیّاً»
4- انسان مأیوس، بدبخت وشقى است. «ولم اکُن بدعائک ربّ شقیّا» حتّى در سخت‏ ترین شرایط، در دل مردان خدا یأس راه ندارد.
5 - مردان خدا، از وارث بد مى‏ ترسند. «خفت الموالى من ورائى»

1- عبادت ودعا، زمینه‏ ى دریافت رحمت است. «رحمت ربّک... اذ نادى‏ ربّه»
2- از نقش دعا در تحوّلات زندگى بشر غافل نشویم. «اذ نادى‏» پیامبران نیز براى حل مشکلات خویش به دعا روى مى‏آورند.
3 - مؤمن هرگز احساس تنهایى نمى‏کند. «اذ نادى‏ ربّه»
4- اگر خداوند بخواهد نداى مخفى بندگان خالص را براى تاریخ علنى مى‏کند. «نداءً خَفیّا»
5- دعاى پنهانى با ارزش‏تر است، چون به اخلاص نزدیک‏تر است. «نداءً خفیّا»

1- یادآورى نعمت‏هاى ویژه خداوند، عامل محبّت الهى است. «ذکر رحمت ربّک»
2- یاد اولیاى خدا یک ارزش است. «ذکر... زکریّا»