(مومنان) بازگشت کنندگان به سوی خدا(از گناهان)، پرستندگان (مطلق خدا)، سپاسگزاران و ستایشگران، سیر کنندگان (در راه خدا) و روزه داران.، نماگزاران با خضوع، سجده کنندگان، وادارندگان به کارهای پسندیده ، بازدارندگان از کارهای ناپسند، نگه داران مرزهای ( احکام )خداوند، (هستند.) و (این) مؤمنان را (به رحمت و رضوان خدا ) مژده و بشارت ده.

تمام صفاتی که در این آیه ی شریفه آمده است همه‌شان صفت مشبهه هستند، هیچ کدام اسم فاعل نیستند که دلالت بر حدوث بکنند همهٴ اینها صفت مشبهه به وزن فاعل هستند. یادآور می شود: صفت مشبهه از ثلاثی مزید، بر وزن اسم فاعل برای بیان یک ویژگی ثابت و پایدار در یک فرد می اید که دارای اوزان خاصی است. به عبارت دیگر صفت مشبهه در عربی اسم مشتقی است که از ریشه‌های فعل لازم عربی ساخته می‌شود. از نظر کارکرد همانند اسم فاعل است. یعنی درباره صفتی مربوط به فاعل یا انجام دهنده کار صحبت می‌کند. اما در حقیقت می‌خواهد نشان دهد که یک صفت به صورت همیشگی برای موصوف وجود دارد.

(تا)هر جادوگر بسیار دانا (و توانمندی) را (برای دفاع از فرعون و مقابله با موسی علیه السلام) به نزدت (حاضر) آورند.
ملاحظه:
"اتیان" ، "یَأْتُوکَ" به معنای "آمدن" است. چون با ("ب") همراه شده است، متعدی شده به معنای "آوردن" می شود

"سپس او را میراند و (بلافاصله)در گورش نهاد".

در این آیه ی شریفه، فاء حرف عطف است و افادة تعقیب بدون مهلت زمانی می‌کند، منظور از تعقیب این است که کاری پس از کار دیگر با فاصله یا بدون فاصلة زمانی انجام شود. در این آیه، فعل دوم بلافاصله مترتّب بر فعل نخست آمده است. بدین معنا که پس از اینکه انسان میرانده شد، بلافاصله و بدون هیچ مهلتی در قبر قرار گرفت.که سیاق آیه بُعد زمانی بدون مهلت را نشان می دهد، بنابراین، در این آیه مناسب تر است که بُعد زمانی بدون مهلت مد نظر قرار گیرد.

تَشیعَ :
 توضيح : فعل لازم و از مصدر "شیوع" به معنای "شایع شود" ، "فاش و آشکار شود"

یَأْتُوکَ :
 توضيح : "اتیان" ، "یَأْتُوکَ" به معنای "آمدن" است. چون با ("ب") همراه شده است، متعدی شده به معنای "آوردن" می شود

نستعین :
 توضيح : نستعین از ریشه ی ع و ن، به‌معنای مطلقِ نصرت و یاری کردن است. (فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۲، ص ۲۵۳، انتشارات هجرت، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۰ ق. جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، ج ۱، ص ۴۲۵، نشر اسراء، قم.)