204) از میان مردم کسى است که در زندگى دنیا سخنان او در وصف حق و رعایت عدل تو را به شعف مى آورَد، و خدا را بر آنچه در دل دارد گواه مى گیرد، در حالى که سخت ترین دشمنان حق است.

205) و چون به حکومت رسد، در زمین به تکاپو مى افتد تا در آن تباهى کند و کشت و نسل بشر را به نابودى کشاند، و خداوند تباهى را دوست نمى دارد.

206) و چون به او گفته شود: از خدا بترس و از تبهکارى دورى گزین، عزّت و شکوه خیالى که با گناه و نفاق به آن دست یافته است، او را فرا مى گیرد ]و پند نمى گیرد[. دوزخ او را بس است، و راستى که آن بد جایگاهى است.

207) و از میان مردم کسى نیز هست که خود را به خدا مى فروشد تا در همه کارها خشنودى او را طلب کند. وجود چنین کسى، لطفى از سوى خدا بر آدمیان است، و خدا به بندگانش رئوف است.

208) اى کسانى که ایمان آورده اید، همگى در برابر خدا تسلیم شوید و از او دستور بگیرید و گام هاى شیطان را دنبال نکنید که او براى شما دشمنى آشکار است.

209) و اگر پس از آن که دلایل روشنگر براى شما آمد، بر اثر پیروى از شیطان دچار لغزش و انحراف شدید، بدانید که خدا مقتدرى شکست ناپذیر است و براساس حکمت خود با شما رفتار مى کند.

210) آیا مشرکان چیزى جز این انتظار دارند که خدا در سایبان هایى از ابرها به سراغشان آید و نیز فرشتگان بیایند و کار پایان داده شود ؟ و همه امور به خدا بازگردانده مى شود.