2) که همنشین شما محمّد نه از راه راست منحرف شده و نه در تشخیص حقیقت دچار خطا گردیده است .

3) او به رأى خویش چیزى به نام قرآن براى شما نمى خواند .

4) آن نیست مگر وحیى که از جانب خدا به او مى رسد .

5) جبریل ، آن فرشته برخوردار از نیروهاى سخت و پایدار ، قرآن را به او آموخت .

6) همو که از خرد و اندیشه اى استوار برخوردار است ، او در چهره واقعى خود بر پیامبر ظاهر شد و ایستاد .

7) آنگاه که در بالاترین کناره آسمان بود .

8) سپس به پیامبر نزدیک شد ، پس خود را به او رسانید تا او را بگیرد و به آسمان ها ببرد .

9) چنان نزدیک شد که فاصله آن دو به اندازه دو کمان یا نزدیک تر بود .

10) پس به پیامبر که بنده خدا بود ، وحى کرد آنچه را وحى کرد .

11) پیامبر آن را در دل دید و دریافت و دلش آنچه را دید به خطا ندید .

12) آیا با او درباره آنچه مى بیند مجادله مى کنید ، و اصرار دارید او خلاف آنچه را به عیان مى بیند ادعا کند ؟

13) او جبرئیل را در فرودى دیگر نیز در چهره واقعى اش مشاهده کرد .

14) نزدیک آن درخت کُنار که در انتهاى آسمان هاست;

15) که بهشت ، جایگاه همیشگى مؤمنان نزدیک آن درخت است;

16) آن گاه که درخت کُنار را فراگرفت آنچه آن را فراگرفت .

17) دیده پیامبر نه منحرف شد که حقیقت را دگرگون بیند و نه از حد گذشت تا سراب را حقیقت انگارد .

18) سوگند یاد مى کنم که او بخشى از بزرگ ترین نشانه هاى پروردگارش را مشاهده کرد .

19) اى مشرکان ، اینک با روشن شدن حقّانیت پیامبر ، از بُتان خود ، لات و عزّى به من خبر دهید;

20) و از مَنات ، آن دیگرى که سوّمین آنهاست ،

21) آیا اینها را تندیس دختران خدا مى پندارید ؟ آیا پسر از آنِ شما و دختر از آنِ اوست ؟

22) این تقسیم ، بدین صورت ، تقسیمى ستمکارانه و نابرابر است .

23) اینها جز نام هایى بى اساس نیستند که شما و پدرانتان بر آنها نهاده اید ( یکى را خداى آسمان ها و دیگرى را خداى زمین و آن دیگرى را خداى باران نامیده اید . ) خداوند برهانى که بتوان با آن بر ربوبیّت و الوهیّت آنها استدلال کرد ، فرو نفرستاده است . مشرکان در مورد معبودانشان جز از پندار خود و آنچه هواى نفسشان بدان تمایل دارد ، پیروى نمى کنند ، در صورتى که قرآن که به حق راهنماى خلق است ، از سوى پروردگارشان براى آنان آمده است .

24) مگر آدمى هر چه را آرزو کند ـ به صِرف آرزو کردن ـ به دست خواهد آورد که اینان با آرزوى شفاعت فرشتگان یا خدا بودن معبودانشان ، به شفاعت آنها دل بسته و خدایى آنها را باور کرده اند ؟

25) جهان آخرت و سراى دنیا تنها از آنِ خداست و او را در مُلکش شریکى نیست ، پس چگونه ممکن است آرزوى مشرکان تحقق یابد ؟

26) و چه بسیار فرشتگانى که در آسمان ها ] و درمقام قرب الهى [ هستند و شفاعتشان هیچ سودى ندارد ، و هیچ کارى از آنان ساخته نیست ، مگر پس از آن که خدا به کسى از آنان که بخواهد و بپسندد رخصت دهد .