این آیات (103 تا آخر سوره)، خاتمه سوره یوسف است، و در آن این معنا را خاطرنشان مى‏سازد که ایمان کامل که همان توحید خالص باشد مقام عزیز، و فضیلت کمیابى است که جز تعداد اندکى از مردم به آن نمى‏رسند، و اما اکثر مردم ایمان‏آور نیستند، هر چند که تو (رسول خدا) به ایمان ایشان حریص باشى و همه طاقت و توان خود را صرف کنى.
و آن اقلیتى هم که ایمان مى‏آورند، ایمانشان آمیخته به شرک است، پس براى ایمان محض و توحید خالص باقى نمى‏ماند مگر تعداد اندکى از مردم.
و این توحید خالص همان راهى است که رسول خدا ‏(صلّی الله علیه و آله) و همچنین پیروانش با بصیرت بدان دعوت مى‏کردند، و خدا هم ناصر او و نجات دهنده مؤمنین پیرو او از مهالک است، و از مهالکى که توحید و ایمانشان را تهدید مى‏کند و از عذاب استیصال و ریشه کنى که (وعده داده بود) بزودى گریبانگیر مشرکین شده مستاصل و منقرضشان مى‏کند، نجاتشان مى‏دهد هم چنان که سنت خدا در باره انبیاى گذشته‏اش هم بطورى که از داستانهایش برمى‏آید چنین بوده است.
و در داستانهاى ایشان عبرت، بیان حقیقت، و هدایت و رحمت است براى مؤمنین. [ نظرات / امتیازها ]

مگر غیر این است که وضع بیشتر مردم بخاطر افتادنشان به روى جیفه دنیا و دلدادگیشان به زینت‏هاى آن و از یاد بردنشان آن ودیعه‏ها را که خدا در فطرتشان قرار داده از قبیل علم به خدا و آیات او، چنین است که به خدا ایمان نیاورند هر چند اى رسول گرامى من، حرص و پافشارى به خرج دهى، و دوست بدارى که ایمان بیاورند، (دلیل بر این معنایى که براى آیه کردیم آیات بعدى است). [ نظرات / امتیازها ]

«حرص» به معناى علاقه شدید به چیزى وتلاش براى دستیابى به آن است. [ نظرات / امتیازها ]