(انه من یات ربه مجرما فان له جهنم لایموت فیها ولا یحیی ): (همانا هرکس با حالت گنهکاری نزد پروردگارش رود، جهنمی برایش خواهد بود که در آن نه می میرد و نه زندگی می کند) یعنی اگر آمرزش خدا برای ما اهمیت دارد و ما را وادار به ایمان می کند به جهت آنست که : کسی که خدا او را نیامرزد قهرا مجرم و گناهکار است و کسی که با حالت جرم و گناه به دیدار پروردگارش حاضر شود جهنمی خواهد داشت که در آنجا با وجود آنهمه عذاب ، نه می میرد که از عذاب رها شود و نه بواسطه آن عذابها می تواند زندگی درستی داشته باشد و از نعمت حیات بهره ببرد چون در آنجاچیزی که باعث خوشی زندگی باشد نیست و چیزی که بدان امیدوار باشند وجود ندارد تاآدمی بواسطه انتظار نیل به آن خیر، تلخی عذاب را تحمل کند. [ نظرات / امتیازها ]

این آیه تعلیل این مطلب است که در سخن خود غفران خداى را نتیجه ایمان به او قرار دادند و مى رساند که این بدان جهت است که کسى که خدا او را نیامرزد قهرا مجرم است و کسى که مجرم به دیدار پروردگارش بیاید جهنمى دارد که در آن نه مى میرد ونه زنده مى شود. [ نظرات / امتیازها ]

(آیه 74)- ساحران سپس چنین ادامه دادند: اگر ما ایمان آورده‏ایم دلیلش روشن است «چرا که هر کس (بى‏ایمان و) گنهکار در محضر پروردگار در قیامت بیاید آتش سوزان دوزخ براى اوست» (إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ).

و مصیبت بزرگ او در دوزخ این است که «نه مى‏میرد و نه زنده مى‏شود» (لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‏). بلکه دائما در میان مرگ و زندگى دست و پا مى‏زند، حیاتى که از مرگ تلختر و مشقت بارتر است.

[ نظرات / امتیازها ]

إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى‌ (74)
بعد از آن خداوند سبحان مى‌فرماید:
إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً: بدرستى که شأن چنین است هر که بیاید نزد پروردگار خود در حالتى که مشرک باشد، یعنى هر که بر کفر و شرک بمیرد و در محکمه حساب و جزا که روز قیامت است حاضر شود. فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ‌: پس بتحقیق براى او است جهنم از جهت پاداش. لا یَمُوتُ فِیها: نمیرد در آن تا راحت شود از عذاب. وَ لا یَحْیى‌: و زندگى و آسودگى نیابد بلکه به انواع عقاب دائما معذب باشد. نزد بعضى تتمه کلام سحره است. [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّه‌ُ مَن‌ یَأت‌ِ رَبَّه‌ُ مُجرِماً فَإِن‌َّ لَه‌ُ جَهَنَّم‌َ لا یَمُوت‌ُ فِیها وَ لا یَحیی‌ (74)
شان‌ چنین‌ ‌است‌ محقّقا کسی‌ ‌که‌ بیاید فردای‌ محشر نزد پروردگارش‌ ‌در‌ حالتی‌ ‌که‌ مجرم‌ و گنه‌کار ‌باشد‌ ‌پس‌ محقّقا ‌از‌ ‌برای‌ ‌او‌ جهنّم‌ ‌است‌ نه‌ میمیرد ‌در‌ جهنم‌و نه‌ زنده‌ میشود.
(إِنَّه‌ُ مَن‌ یَأت‌ِ رَبَّه‌ُ مُجرِماً) بعضی‌ گفتند کلام‌ سحره‌ ‌است‌ و بعضی‌ گفتند کلام‌ سحره‌ تمام‌ شد ‌اینکه‌ جمله مستقله‌ ‌است‌ خداوند خبر میدهد و مراد ‌از‌ یات‌ ربّه‌ آمدن‌ ‌در‌ صحرای‌ محشر پای‌ محکمه سؤال‌ و جواب‌ نه‌ آنچه‌ مجسّمه‌ گفتند ‌که‌ ‌خدا‌ میآید و ‌بر‌ تخت‌ ‌خود‌ می‌نشیند و مؤمنین‌ ‌او‌ ‌را‌ مشاهده‌ میکنند و کفّار محروم‌ هستند و مراد ‌از‌ مجرم‌ ‌غیر‌ مؤمن‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ قابلیّت‌ تفضّل‌ افتاده‌ چه‌ مشرک‌ ‌باشد‌ ‌ یا ‌ کافر ‌ یا ‌ معاند ‌ یا ‌ ضال‌ّ ‌ یا ‌ مبدع‌ ‌ یا ‌ منکر بعض‌ ضروریات‌ دین‌ ‌ یا ‌ مذهب‌ ‌باشد‌ و بالجمله‌ بی‌ایمان‌ ‌از‌ دنیا رود و اما مؤمن‌ گنه‌کار ‌اگر‌ چه‌ استحقاق‌ عذاب‌ دارد لکن‌ قابل‌ تفضّل‌ و مغفرت‌ و شفاعت‌ هست‌ و امید نجات‌ ‌در‌ ‌او‌ هست‌.
(فَإِن‌َّ لَه‌ُ جَهَنَّم‌َ) لام‌ اختصاص‌ ‌است‌ ‌که‌ جهنّم‌ اختصاص‌ دارد بغیر مؤمن‌ مقصّر و امّا قاصر ‌از‌ کفّار مثل‌ اطفال‌ و مجانین‌ و کسانی‌ ‌که‌ دست‌ رس‌ ندارند استحقاق‌ جهنّم‌ ندارند و لیاقت‌ بهشت‌ ‌که‌ خاص‌ اهل‌ ایمان‌ ‌است‌ ‌هم‌ ندارند ‌آنها‌ ‌را‌ خداوند ‌در‌ محلّی‌ قرار میدهد و زندگانی‌ مختصری‌ ‌برای‌ ‌آنها‌ فراهم‌ میکند.
(لا یَمُوت‌ُ فِیها) دیگر مرگ‌ نیست‌ مخلّد ‌در‌ عذاب‌ ابد الآباد هستند ‌حتی‌ تمنّای‌ مرگ‌ میکنند چنانچه‌ دارد بمالک‌ جهنّم‌ میگویند (وَ نادَوا یا مالِک‌ُ لِیَقض‌ِ عَلَینا رَبُّک‌َ قال‌َ إِنَّکُم‌ ماکِثُون‌َ) زخرف‌ آیه 77 (‌علیه‌‌به‌وَ قال‌َ الَّذِین‌َ فِی‌ النّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّم‌َ ادعُوا رَبَّکُم‌ یُخَفِّف‌ عَنّا یَوماً مِن‌َ العَذاب‌ِ قالُوا أَ وَ لَم‌ تَک‌ُ تَأتِیکُم‌ رُسُلُکُم‌ بِالبَیِّنات‌ِ قالُوا بَلی‌ قالُوا فَادعُوا وَ ما دُعاءُ الکافِرِین‌َ إِلّا فِی‌ ضَلال‌ٍ) مؤمن‌ آیه 52 و 53.
(وَ لا یَحیی‌) حیاتی‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌او‌ لذّت‌ برند و افعال‌ ‌آنها‌ تحت‌ اختیار ‌آنها‌ ‌باشد‌ و قدرت‌ داشته‌ باشند. [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لاٰ یَمُوتُ فِیهٰا وَ لاٰ یَحْیىٰ این آیه و دو آیۀ بعدى توجیه و تعلیل إِنّٰا آمَنّٰا بِرَبِّنٰا لِیَغْفِرَ لَنٰا خَطٰایٰانٰا است، یعنى ما که به خدا ایمان آوردیم تا گناهان ما را بیامرزد براى آنست که قیامت گناهکاران و نیکوکاران چنین و چنان است، على هذا نمى توانیم از حق دست برداشته تابع ناحق باشیم، مطالب این سه آیه نشان مى دهد که آنها در حد اکثر بینش دینى بوده اند و اگر نه یک جادوگر جاهل چطور مى تواند در مدت کمى این همه قلب ماهیت دهد لاٰ یَمُوتُ فِیهٰا وَ لاٰ یَحْیىٰ که در آیات دیگر نیز آمده است بدان معنى است، که نمى میرد تا با مردن راحت باشد و نه عذاب از او دست بردار است تا لذت زندگى را لمس کند، در جاى دیگر چنین آمده است: وَ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ نٰارُ جَهَنَّمَ لاٰ یُقْضىٰ عَلَیْهِمْ فَیَمُوتُوا وَ لاٰ یُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذٰابِهٰا فاطر 36 [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لاٰ یَمُوتُ فِیهٰا وَ لاٰ یَحْیىٰ (انّه)ضمیر شأن(مجرما)حال است از فاعل(یات)فاء(فانّ )جواب (من)شرطیه است کسى که بیاید روز حساب پروردگارش را درحالى که گناهکار باشد جزاء و پاداش چنین کسى جهنم است که در آن عذاب جهنم نه مى میرد که از غم برهد و نابود گردد و نه حیات دارد بحیات پاکیزه گوارا که از حیاتش برخوردار باشد و لذّت ببرد،و در حدیث است که مراد از مجرم کافر است نه عاصى و آیه بعد مؤیّد معنى حدیث است [ نظرات / امتیازها ]