اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ مَنْ یَفْعَلُ مِنْ ذلِکُمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا یُشْرِکُونَ (40)
بعد از ذکر امر و نهى در خصوص دادن مال، باز سر رشته کلام را در توحید و قدرت ذات احدیت خود بیان مى‌فرماید:
اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ: خداى به حق آن ذاتى است که آفرید شما را در حالى که معدوم صرف بودید و هیچ منشأ اثرى نبودید، ثُمَّ رَزَقَکُمْ: پس روزى داد شما را از انواع نعمتها که به شماره درنیاید مادامى که زنده هستید. ثُمَّ یُمِیتُکُمْ: پس بمیراند شما را به وقت سر آمدن عمر شما تا صحیح شد رساندن شما به آنچه مقرر فرموده براى شما از ثواب دائم سرمدى. ثُمَّ یُحْیِیکُمْ: پس زنده
گرداند و برانگیزاند شما را در روز قیامت براى مجازات و پاداش افعال شما از خیر و شر. هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ: آیا هست از بتانى که به زعم شما شریکان خدایند، مَنْ یَفْعَلُ مِنْ ذلِکُمْ مِنْ شَیْ‌ءٍ: کسى که بکند از این خلق و روزى و میراندن و زنده کردن، هیچ چیز تا بدان سبب شایسته و سزاوار پرستش باشد؟ و چون هیچیک از این کارها از آنها نیاید پس آنها را شریک گرفتن نشاید.
تنبیه: در این فرمایش، اثبات نموده لوازم الوهیت را براى ذات یگانه خود، و نفى آن فرموده از آنچه مشرکان آن را شرکاء دانسته‌اند از اصنام و غیر آن؛ بدین تقریر: آن برهانى که محقق سازد ستایش و پرستش را، هر آینه قدرت تامه است از ایجاد مردمان و ارزاق و اماته و احیاى آن؛ و این صفات در هیچ فردى ثابت نخواهد بود مگر ذات احدیت خالق موجودات. و بعد به استفهام انکارى تأکید فرماید که: آیا هیچیک از بتان قادرند بر این گونه امور، و البته گواهى مى‌دهید که این شرکاء به هیچ وجهى قادر نیستند، پس چگونه و به چه جهت ستایش و پرستش آنان را نمائید.
سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا یُشْرِکُونَ: منزه و مبراست خدا، و برتر است از آنچه شرک مى‌آورند به او.
[ نظرات / امتیازها ] اللّه‌ُ الَّذِی خَلَقَکُم ثُمَّ رَزَقَکُم ثُمَّ یُمِیتُکُم ثُمَّ یُحیِیکُم هَل مِن شُرَکائِکُم مَن یَفعَل‌ُ مِن ذلِکُم مِن شَی‌ءٍ سُبحانَه‌ُ وَ تَعالی عَمّا یُشرِکُون‌َ (40)
خداوند متعال آن خدایی است که شما را خلق فرمود پس از آن روزی بشما داد پس از آن شما را میرانید پس از آن شما را زنده میکند آیا از شرکاء شما که شریک بر او قرار دادید یکی از اینکه کارها را نسبت بشما انجام میدهد منزه است خداوند عالم و بالاتر است از آنچه شرک میآورند.
اللّه‌ُ الَّذِی خَلَقَکُم اولا از خاک پس از آن از نطفه و علقه و مضغه و لحم و عظام و صورت بندی و افاضه روح.
ثُمَّ رَزَقَکُم تا مادامی که در رحم بودید بتوسط ناف روزی شما را میدهد پس از تولد شیر مادر تا موقعی که بتوانید از اطعمه و اشربه دنیوی استفاده کنید روزی شما در دفتر الهی ثبت شده وَ فِی السَّماءِ رِزقُکُم وَ ما تُوعَدُون‌َ (سوره و الذاریات آیه 22) از خوردن و لباس و سایر انحاء روزی.
ثُمَّ یُمِیتُکُم چون اجل رسید و مدت سر آمد.
ثُمَّ یُحیِیکُم یوم القیمة هَل مِن شُرَکائِکُم از اصنام و آتش و گاو و گوساله و شمس و قمر و غیر اینها.
مَن یَفعَل‌ُ مِن ذلِکُم مِن شَی‌ءٍ خلق میکنند روزی میدهند می‌میرانند زنده میکنند سُبحانَه‌ُ وَ تَعالی عَمّا یُشرِکُون‌َ.
[ نظرات / امتیازها ]